Geef ik in mijn vorige bericht een inkijkje hoe ik met trage medefietsers omga, roept dat gelijk een heleboel emoties op. En iedereen vanaf nu maar denken dat ondergetekende zo'n aardige, voorkomende en vriendelijke zwaaiende velomobielrijder is. De ideale schoonzoon, maar dan in een Strada ;-). Nou het kan ook nog heel anders! Om te voorkomen dat ik vanaf nu in de softe hoek wordt weggezet heb k mijn vorige ritje nog eens overgedaan, maar dan via The Dark Side van het Apeldoorns Kanaal.
Het is erg laat in de vrijdagmiddag, de werkweek zit erop, de overuren zijn gemaakt, het waterschap in Apeldoorn heeft me eindelijk laten gaan. Het was een rotdag. Collega's hebben alweer mijn Strada beklad en er zo'n Darth Vader sticker opgeplakt. De rotzakken. Zeker omdat ik tegenwoordig een donkergetint vizier op mijn Sinnerkap heb. Ik ben gewoon op mijn privacy gesteld, dat is toch normaal? Die pesterijen zijn allemaal begonnen toen ik Strada 94 in donkere tinten heb laten overspuiten.
Het is bewolkt en er valt druiligere regen. Ik ben bezig met de laatste kilometers van mijn Fietstelweek. Ook zo'n idioot iets, dat alleen maar geschikt lijkt te zijn de batterij van mijn smartphone in hoog tempo leeg te trekken. Waarom deed ik ook al weer mee?
De versnelling staat op Hoog, ik trap verbeten door. Hoe ik ook fiets, onvermijdelijk moet ik altijd een stukkie langs dat Apeldoornse kanaal. Aan de andere kant van het kanaal maken stinkende auto's en motoren een irritante herrie.
Ik zeil een bocht om en zie ze voor mij fietsen. De AGU-regenpakken glimmend in de regen. Gepensioneerd én tot overmaat van ramp ook nog eens elektriek ondersteund. 'Damn', ik zal er kost wat kost langs moeten. Desnoods fiets ik ze het kanaal in.
Op het dashboard kies ik preset W1. De vijf Chinese lichtkanonnen op de full carbon bike bar flitsen aan. De luchthoorn die daar ook gemonteerd zit zendt korte stoten van 120 dB uit. Als je dat niet hoort, ben je doof. En ja hoor, dat heb ik weer, ze zijn blijkbaar alle twee doof of Oost-Indisch doof.
Dan is preset W2 de beste optie. Het zwaailicht gaat erbij aan en de luchthoorn gooit er een tandje bovenop. Nog 50 meter te gaan! Zodra ik op 25 meter ben zal het nabijheidsdetectiesysteem automatisch de tekst "Opzij, opzij, opzij" activeren. En dan niet met de stem van een vriendelijke dame met een zachte gee.
Dat helpt wel. Meneer, die links rijdt, wordt door mevrouw aan de arm getrokken terwijl ze paniekerig achterom probeer te kijken. Maar daar gaan ze weer van slingeren. Gelukkig heb ik sinds een maand die Carbon Bike Bar. Je kunt vervelende fietsers ermee aantikken zonder zelf schade op te lopen. Eén van de vele kwaliteitsproducten van Veloparts.com uit Australië voor veiliger velomobielen.
Net op tijd duikt meneer de rietstengels in naar rechts, waar ik hem graag zie. Ik laat de sirene nog even extra loeien en zoef erlangs. Dankzij mijn uitstekend geïsoleerde Sinnerkap hoor ik al het gevloek en getier niet. Nog een voordeel van zo'n kap. Je wordt er echt een watje van.
Om ze nog goed in te peperen dat ze voortaan sneller aan de kant moeten laat ik het LED-bord op de kont van de Strada even kort opgloeien. "" kunnen ze daar lezen. En zo heb ik nog een hele bibliotheek aan stimulerende teksten. Ook een stukje educatie vind ik namelijk heel belangrijk.
Dus als jullie ook vinden dat wij velomobielrijders een grondwettelijk recht op meer ruimte tijdens het buitengewoon kritieke proces van inhalen hebben, dan wordt de methode The Dark Side door ons van Mooi Geel van harte aanbevolen. Of halen jullie dit soort fietsers nog heel ouderwets in via de beleefde maar oh zo vertragende "Dag Met Het Handje" methode?
Naschrift
"Zet er nou zo'n knipoogje bij", zei Anja net tegen me. "Straks denken ze nog dat je echt zo bent" ;-)
Lees eventueel nog het vorige bericht zodat de subtiele verschillen je op kunnen vallen.
Het is erg laat in de vrijdagmiddag, de werkweek zit erop, de overuren zijn gemaakt, het waterschap in Apeldoorn heeft me eindelijk laten gaan. Het was een rotdag. Collega's hebben alweer mijn Strada beklad en er zo'n Darth Vader sticker opgeplakt. De rotzakken. Zeker omdat ik tegenwoordig een donkergetint vizier op mijn Sinnerkap heb. Ik ben gewoon op mijn privacy gesteld, dat is toch normaal? Die pesterijen zijn allemaal begonnen toen ik Strada 94 in donkere tinten heb laten overspuiten.
 |
| "Fear is the path to the dark side" (Yoda in Star Wars) |
Het is bewolkt en er valt druiligere regen. Ik ben bezig met de laatste kilometers van mijn Fietstelweek. Ook zo'n idioot iets, dat alleen maar geschikt lijkt te zijn de batterij van mijn smartphone in hoog tempo leeg te trekken. Waarom deed ik ook al weer mee?
De versnelling staat op Hoog, ik trap verbeten door. Hoe ik ook fiets, onvermijdelijk moet ik altijd een stukkie langs dat Apeldoornse kanaal. Aan de andere kant van het kanaal maken stinkende auto's en motoren een irritante herrie.
Ik zeil een bocht om en zie ze voor mij fietsen. De AGU-regenpakken glimmend in de regen. Gepensioneerd én tot overmaat van ramp ook nog eens elektriek ondersteund. 'Damn', ik zal er kost wat kost langs moeten. Desnoods fiets ik ze het kanaal in.
Op het dashboard kies ik preset W1. De vijf Chinese lichtkanonnen op de full carbon bike bar flitsen aan. De luchthoorn die daar ook gemonteerd zit zendt korte stoten van 120 dB uit. Als je dat niet hoort, ben je doof. En ja hoor, dat heb ik weer, ze zijn blijkbaar alle twee doof of Oost-Indisch doof.
Dan is preset W2 de beste optie. Het zwaailicht gaat erbij aan en de luchthoorn gooit er een tandje bovenop. Nog 50 meter te gaan! Zodra ik op 25 meter ben zal het nabijheidsdetectiesysteem automatisch de tekst "Opzij, opzij, opzij" activeren. En dan niet met de stem van een vriendelijke dame met een zachte gee.
Dat helpt wel. Meneer, die links rijdt, wordt door mevrouw aan de arm getrokken terwijl ze paniekerig achterom probeer te kijken. Maar daar gaan ze weer van slingeren. Gelukkig heb ik sinds een maand die Carbon Bike Bar. Je kunt vervelende fietsers ermee aantikken zonder zelf schade op te lopen. Eén van de vele kwaliteitsproducten van Veloparts.com uit Australië voor veiliger velomobielen.
Net op tijd duikt meneer de rietstengels in naar rechts, waar ik hem graag zie. Ik laat de sirene nog even extra loeien en zoef erlangs. Dankzij mijn uitstekend geïsoleerde Sinnerkap hoor ik al het gevloek en getier niet. Nog een voordeel van zo'n kap. Je wordt er echt een watje van.
Om ze nog goed in te peperen dat ze voortaan sneller aan de kant moeten laat ik het LED-bord op de kont van de Strada even kort opgloeien. "" kunnen ze daar lezen. En zo heb ik nog een hele bibliotheek aan stimulerende teksten. Ook een stukje educatie vind ik namelijk heel belangrijk.
Dus als jullie ook vinden dat wij velomobielrijders een grondwettelijk recht op meer ruimte tijdens het buitengewoon kritieke proces van inhalen hebben, dan wordt de methode The Dark Side door ons van Mooi Geel van harte aanbevolen. Of halen jullie dit soort fietsers nog heel ouderwets in via de beleefde maar oh zo vertragende "Dag Met Het Handje" methode?
Naschrift
"Zet er nou zo'n knipoogje bij", zei Anja net tegen me. "Straks denken ze nog dat je echt zo bent" ;-)