Ballet van Barney en Fred

Als je wel eens in een groepje fietst dan heb je het zonder enige twijfel al een paar keer meegemaakt. Je fietst met een hele sliert velomobielen achter elkaar en de voorrijder slaat rechtsaf. En dan, meestal een meter of 100 verderop, gebeurt het. De hele colonne komt tot stilstand. Die hele sliert ranke fietsvoertuigjes schuift als een lekke accordeon in elkaar. Wat is er gebeurd? Inderdaad, de man of vrouw met de route reed verkeerd. Dat kan de beste overkomen. Zeker als het donker is pak je zelfs op bekend terrein wel eens een verkeerde afslag. En dan ontstaat er dus iets heel bijzonders.

Waar ze een minuut eerder nog als ranke raketten door het landschap gleden krijgen we dan het klunzige keren op de weg. Je hoort het geluid van fietsschoenen die worden losgeklikt. De voeten komen door de voetengaten naar buiten en het 'Flintstonen' begint. Het is een wat onbeholpen ballet van geschuifel en gedraai. Minutenlang is het stil afgezien van het geklik en geschraap van dribbelend wegglijdende fietsschoenen op het wegdek. Decimeter voor decimeter draaiend lijkt het hele gezelschap meer op een groep gestrande walvissen dan op de groep snelle fietsers tegen wie een paar minuten eerder zelfs de lucht geen weerstand leek te kunnen bieden. Het is niet ongebruikelijk dat bij dit hele ballet het doorgaande verkeer minutenlang geblokkeerd wordt.

Een mooi geval van Flintstonen

Het is dus een heel spektakel om te zien. Laatst nog, op weg van de Oliebollentocht naar huis, kwam de hele sliert van elf velomobielen in Diepenheim tot stilstand. Verkeerd gereden! Terwijl het ballet van Barney en Fred in volle gang was gingen in alle huizen in de Raadhuisstraat de gordijnen open. Wat daar nou toch aan de hand was. "Dit is beter dan televisie..!", sprak één van mijn medefietsers, en hij had gelijk. Veel, veel beter!

Je moet overigens niet denken dat ook maar één van die heren of dames dan kiest voor de snelle 'ik stap uit en draai met de hand' methode. Ben je gek. We zijn toch fietsers! Eenmaal in hun comfortabele fietsen gezeten lijken ze permanent vastgeplakt aan hun stoeltjes! Ook als het onderzijdig gesloten DF'ers zijn; die kiezen dan voor de rolstoelmethode. Ziet er iets gracieuzer uit, maar het duurt net zo lang ;-).

En met hoe meer velomobielen je tegelijk wil keren en hoe smaller de weg is, hoe mooier en complexer de choreografie voor Barney en Fred, en Betty en Wilma wordt. Zoals tijdens de Oliebollentocht toen we ons vastreden tegen een modderig weggetje. Daar heb ik opnamen van...