Vorige week donderdag was een vreemde dag. Anders dan op alle andere werkdonderdagen vertrok ik namelijk op de Snel Explorer voor de dagelijkse rit naar Apeldoorn. Jullie begrijpen natuurlijk al wel dat dit niet geheel vrijwillig was. Nee, er was geen grote pech. Strada 94 stond geheel rijklaar in de garagedeur die ik die donderdagochtend achter mij dichttrok. Het ritje op de rechtopfiets was helaas even nodig.
In de weken daarvoor was ik namelijk geplaagd door een mannenprobleempje op een gevoelige plek. In het comfortabele stoeltje van een velomobiel had ik daar niet zoveel last van, maar als ik moest zitten op een fietszadel in plaats van liggen was het anders. Ik won medisch advies in en tegelijkertijd namen de klachten heel langzaam af. Er was echter een complicatie in de nabije toekomst. Over anderhalve maand gaat Paul namelijk zijn grote jaarlijkse fietsvakantie maken. En waar fietst ie dan op? Juist ja, op de Snel Explorer waar een relatief smal en hard zadel op zit. En als het fietsen daarop niet zou gaan moest er tijdig een alternatief plan getrokken worden. Daarom ging ik dus die donderdag oncomfortabel forensen naar Apeldoorn. Na zo'n 50 kilometer verwachtte ik voldoende duidelijkheid.
In de aanloop naar die donderdag waren er al verscheidene alternatieven bij mij opgekomen in het geval het fietsen
niet lekker zou gaan. Eén daarvan was, je raad het al, de aanschaf van een open ligfiets. Nu is het bekend dat ik daar
geen grote fan van ben, maar wat moet dat moet. Op Ligfiets.net was vast en zeker wel een betaalbare en degelijke vakantieligfiets te vinden. Die zou ik daarna wel weer verkopen.
Maar wat een gedoe zeg, zo'n forensenritje op een 'gewone' fiets. Allereerst, wat trek je aan. Om te beginnen m'n fietsbinnenbroek met geplolsterd zitvlak. En dan de rest. Moest ik een jas aan en handschoenen? Nog een extra warm shirt onder die jas? Ik tastte in het duister. Met dat duister had ik trouwens nog een ander probleem. Mijn Snel Explorer heeft standaard geen verlichting aan boord. In het verre buitenland vermijd ik fietsen in het donker als de pest. Da's vaak véél te gevaarlijk. Gelukkig kon ik de pas aangeschafte
Axa Greenline 30 lampjes zo van de spiegelsteuntjes van de Strada plukken.
![]() |
| Niet op mijn vaste luxe plekje in de velomobielstalling maar tussen het tweewielige gepeupel |
En dan die 25 kilometer naar Apeldoorn Noord. Natuurlijk fietste ik nu wel dwars door de stad. Iets wat ik met de velomobiel al een hele tijd vermijd. En vanzelfsprekend deed ik er behoorlijk langer over dan met de Strada. Meer dan 20 minuten extra kostte dit ritje me. En door de straffe tegenwind viel het niet mee. Last but not least, ik mistte heel erg het comfort van mijn Ventizitje en kon me op de weg heen eigenlijk nauwelijks voorstellen dat ik nog maar een paar maanden geleden
4 weken lang door Iran fietste op ditzelfde zadel.
En die verschillen tussen een 'gewone' fiets en een velomobiel kun je ook nog eens heel goed meten. Niet de hoeveelheid zadelpijn, maar wel de snelheid en de versnelling. In onderstaande grafieken zie je de verschillen die je anders alleen met je benen voelt.
![]() |
| De snelheid van de Snel Explorer. Wat opvalt is de gelijkmatige snelheid in het eerste deel. Daar fiets ik langs het kanaal en anders dan met een velomobiel had ik bij elke kruising veel ruimer overzicht. Afremmen was bijna nergens nodig. |
![]() |
| Dezelfde route met Strada 94. Wat een verschil. De snelheden liggen veel hoger maar kruisingen en bochten kosten ook veel snelheid en die weer opbouwen in zo'n loodzware glasvezelbak kost tijd. |
![]() |
| Tijd (y) besteed per snelheid (x) per fiets. Met de Snel zat ik bijna een kwart van de hele rit op zo'n 19 km p/u. En als ik al even moest afremmen accelereerde ik veel sneller. Logisch want deze fiets is zeker 15 kilo lichter dan Strada 94. De blauwe grafiek laat zien dat ik veel langzamer op snelheid kom en relatief weinig tijd op een hoge kruissnelheid fiets. Maar het ging wel veel sneller natuurlijk ;-). |
Maar om het bovenstaande ging het me niet. Het ging om het proefzitten. Heen was het al erg goed gegaan. Het was niet comfortabel ;-), maar dat wist ik al. Het gevreesde ongemak bleef gelukkig uit. Ook de weg terug ging het goed. Ik kon me zelfs een klein beetje voorstellen dat ik dit ritje elke werkdag op een gewone fiets zou kunnen doen. Één ding was in elk geval wél duidelijk geworden: ik zou toch geen open ligfiets aan hoeven schaffen.
