Geen idee wat een 'grobbebol' is? Ik kende het begrip ook niet maar sinds ik deze blogpost van Erwin las weet ik er alles van. Ik ben zelf ook zo'n losbol als ik velomobiel. Dat begon me pas op te vallen toen ik een cameraatje had aangeschaft en dat voortvarend op mijn fietshelm bevestigde. Prima beeld maar het bewoog nogal ;-). Eigenlijk was het geen doen en uiteindelijk verhuisde de Contour Roam2 naar een plekje bij de rechterspiegel. Daar is de fiets lekker stevig en heb je dus minder last van trillingen en al helemaal niet van die zwiepende grobbebol.
Om die zelfde reden heb ik de camera dus ook nooit op de muts van mijn Strada gemonteerd. Je zou voortdurend mijn heen en weer wapperende haardos ;-) in beeld hebben en dat leidt dus nogal af. En heb je een hoofd met maatje zestig zoals ik, dan is al gauw 30% van het beeld gevuld met hoofd. Niet doen dus.
Maar er is één ding in ligfietsvideoland wat ik nog véél erger vind! Iets waarvan ik elke keer weer schrik en zenuwachtig wordt. Laat ik beginnen met hoe goede nieuws: bij velomobielrijders doet zich dit probleem (bijna) nooit voor. Maar helaas bij open liggers zie je het soms voorbij komen. De gevreesde 'grobbebenen'.
Het gaat hier om een welhaast klassiek ligfietscamerastandpunt waarbij de apparatuur zo te zien op kruishoogte aan de fiets is vastgemaakt. Het gevolg daarvan is schokkend. De rechter- en linkerkant van het beeld wordt bij voortduring gevuld door ritmisch op- en neer pompende meestal bleke soms behaarde mannenbenen.
Elk keer zie je weer zo'n knokige witte knie met een noodgang omhoog en naar je toe komen. Elke keer heb ik de neiging om achteruit te deinzen en zowiezo begin ik met m'n ogen te knipperen. Het is alsof je vanuit het geboortekanaal in de laatste fase van de bevalling naar buiten kijkt. Maar dan bij een man! Je begrijpt dat ik daar bloednerveus van word.
Tussen zo'n video en mij komt het dus echt nooit meer goed. In hemelsnaam plak die camera achter je hoofd, onder je oksel, desnoods óp je hoofd, het maakt me niet uit, maar niet daar!
Dat moest ik even kwijt. Allemaal de schuld van Erwin.
Om die zelfde reden heb ik de camera dus ook nooit op de muts van mijn Strada gemonteerd. Je zou voortdurend mijn heen en weer wapperende haardos ;-) in beeld hebben en dat leidt dus nogal af. En heb je een hoofd met maatje zestig zoals ik, dan is al gauw 30% van het beeld gevuld met hoofd. Niet doen dus.
Maar er is één ding in ligfietsvideoland wat ik nog véél erger vind! Iets waarvan ik elke keer weer schrik en zenuwachtig wordt. Laat ik beginnen met hoe goede nieuws: bij velomobielrijders doet zich dit probleem (bijna) nooit voor. Maar helaas bij open liggers zie je het soms voorbij komen. De gevreesde 'grobbebenen'.
Het gaat hier om een welhaast klassiek ligfietscamerastandpunt waarbij de apparatuur zo te zien op kruishoogte aan de fiets is vastgemaakt. Het gevolg daarvan is schokkend. De rechter- en linkerkant van het beeld wordt bij voortduring gevuld door ritmisch op- en neer pompende meestal bleke soms behaarde mannenbenen.
 |
| Voorbeeld 1: Bron https://www.youtube.com/watch?v=np-o3oOyaYE |
Elk keer zie je weer zo'n knokige witte knie met een noodgang omhoog en naar je toe komen. Elke keer heb ik de neiging om achteruit te deinzen en zowiezo begin ik met m'n ogen te knipperen. Het is alsof je vanuit het geboortekanaal in de laatste fase van de bevalling naar buiten kijkt. Maar dan bij een man! Je begrijpt dat ik daar bloednerveus van word.
 |
| Voorbeeld 2: Bron https://www.youtube.com/watch?v=fXX8SQc-2vk |
 |
| Voorbeeld 3: Bron https://www.youtube.com/watch?v=7lrk5Z3ooiQ |
Dat moest ik even kwijt. Allemaal de schuld van Erwin.