"De 'grijze wolk' was zeer actief langs mijn geliefde Apeldoornse kanaal. Ik hing loom in mijn stoeltje, de vinger vastgeplakt aan de claxon, om de gevreesde grijze colonnes e-bikes keer op keer zonder kleerscheuren te kunnen passeren."
Bovenstaande zin was één van de inleidende beschietingen waarmee ik mijn bericht over De vrouw met de hond begon. Niks bijzonders, in deze tijd van het jaar kom je nu eenmaal veel 'gepensioneerden' tegen die genieten van het mooie weer en een ontspannen ritje langs de mooie Apeldoornse Kanaal. Het is ze gegund!
Wat ik mij niet had gerealiseerd, is dat dit weblog óók door iemand in mijn directe omgeving wordt gelezen die aan bovenstaand signalement voldoet. Er ontspon zich een geanimeerde email-wisseling, die ik velomobielrijders niet wil onthouden. Lees met mij mee...
Blogs over levensgevaarlijke bejaarden?
"Ik ben toevallig een lid van de grijze horde e-bikers maar ik kan uitstekend uit de voeten met deze fiets! Soms denk ik bij het lezen van deze blogs waarin de grijze golf fietsgevaarlijke bejaarden regelmatig meewarend voorbij komt: hoe moet dat toch zijn voor de sterke wegbeheersende ligfietsers als zij zelf ooit tot die grijze gevaarlijke horde zullen gaan behoren......?"Tja, daar had ze natuurlijk wel een punt. Gelukkig kon ik uitleggen dat ik een voorkeur heb voor een licht hilarische schrijfstijl én dat ik zelf inmiddels meer grijze dan andere haren heb. Oftewel, men neme mijn schrijfsels met een dikke korrel zout.
Ik antwoordde nog, "Ruim van te voren toeter ik altijd, rem altijd af en geef dan nog even een seintje als ik aan het daadwerkelijke inhalen begin. En ik probeer dat zo ruim mogelijk te doen. Toch schrikken soms mensen er echt van. Begrijp ik, maar kan ik weinig aan doen...".
Maar een reactie was onvermijdelijk. Er knetterden wat bliksemschichten uit de grijze wolk naar beneden.
 |
| Heerlijk fietsen: geen gele monsterkano's te bekennen |
 |
| Op zo'n weggetje komen die enge bananen tenminste niet. Eindelijk rust! |
Met pijn in je nek in een aanstormende kano?
"Wij, 'normale' fietsers, begrijpen nooit waarom je liggend in zo'n bakkie vooruit wilt komen. Vrachtwagens doemen voor je op als dreigende monsters die tien keer zo hoog lijken als wanneer je je op een gewone fiets voortbeweegt en op een fietspad horen ze goedbeschouwd niet want ze vormen een gevaar voor fietsers die niet bedacht zijn op zo'n aanstormende kano op wielen.Normale fietsers veronderstellen ook dat het gewoon een kwestie van luiheid is dat je je, net uit je bed, opnieuw horizontaal in zo'n banaan vlijt om naar je werk te gaan. Het lijkt ons, normale fietsers, ook dat je pijn in je nek moet krijgen als je vanuit die positie de weg moet overzien.
Kortom: wat bezielt velomobielrijders? Raar trouwens dat ze zich zo noemen, met een vélocipède heeft het ding niks te maken en evenmin met een automobiel. Dus om beide woorden samen te voegen ontstaat er iets dat als een tang op een varken slaat! Overdekte ligfiets, dat zou een juiste beschrijving zijn."
Er stond een dikke knipoog ;-) onder. Oftewel, men neme dit alles ook weer met een dikke korrel zout.
Maar ondanks alle relativeringen heeft zo'n stukje tekst zeker een verband met de dagelijkse werkelijkheid van het fietsen. Dit alles dus vooral ter vermaeck maar ook een beetje ter lering... En als je wil reageren: doe het dus vooral niet te serieus ;-).