'T moet ergens vorige week geweest zijn. Ik was nog maar net op weg naar huis en stopte bij het eerste verkeerslicht op mijn route. Gezien de wachttijden op deze kruising heeft de Gemeente Apeldoorn hier meer voor ogen dan wat simpele gekleurde lampjes om je veilig naar de overkant te helpen.
De wachttijden hier zijn zo substantieel dat er eigenlijk meer sprake is van een verkeersontmoetingspunt, zo je wenst, een fietsershangplek. Als ik ergens op mijn route in gesprek raak met medeverkeersdeelnemers, dan is het in 99,9% van de gevallen hier.
Bij dat kruispunt dus, stond ik te wachten ;-) Achter mij stopten twee fietsers, vader met zoon. Hun roots lagen zo te zien in het Verre Oosten.
Het bleef even stil maar toen hoorde ik de eerste vraag al opborrelen. "Die fiets, is met die benen of met die handen?". Ik antwoordde dat het een 'gewone' fiets was en demonstratief liet ik de trappers even soepel achteruit draaien. Zodat ze konden zien dat ik mijn benen écht kon bewegen.
"Oh papa, wat een coole fiets!", riep het jochie enthousiast, "Die wil ik ook!".
'T bleef even stil, papa's antwoord was kort maar krachtig: "Ies duur...". Toen sprong het licht op groen. Ach ja, de tijd vliegt als je een goed gesprek hebt.
Gemeente Apeldoorn, hartelijk dank voor het dagelijks faciliteren van de promotie van velomobielrijden in uw gemeente! Misschien is het wat te veel gevraagd, maar kan er nog één minuutje bij, op dit kruispunt? Ik heb altijd zoveel te vertellen!
De wachttijden hier zijn zo substantieel dat er eigenlijk meer sprake is van een verkeersontmoetingspunt, zo je wenst, een fietsershangplek. Als ik ergens op mijn route in gesprek raak met medeverkeersdeelnemers, dan is het in 99,9% van de gevallen hier.
 |
| Hangplek in een andere gemeente - minder gezellig (foto Roel Wijnants) |
Bij dat kruispunt dus, stond ik te wachten ;-) Achter mij stopten twee fietsers, vader met zoon. Hun roots lagen zo te zien in het Verre Oosten.
Het bleef even stil maar toen hoorde ik de eerste vraag al opborrelen. "Die fiets, is met die benen of met die handen?". Ik antwoordde dat het een 'gewone' fiets was en demonstratief liet ik de trappers even soepel achteruit draaien. Zodat ze konden zien dat ik mijn benen écht kon bewegen.
"Oh papa, wat een coole fiets!", riep het jochie enthousiast, "Die wil ik ook!".
'T bleef even stil, papa's antwoord was kort maar krachtig: "Ies duur...". Toen sprong het licht op groen. Ach ja, de tijd vliegt als je een goed gesprek hebt.
Gemeente Apeldoorn, hartelijk dank voor het dagelijks faciliteren van de promotie van velomobielrijden in uw gemeente! Misschien is het wat te veel gevraagd, maar kan er nog één minuutje bij, op dit kruispunt? Ik heb altijd zoveel te vertellen!