Quantcast
Channel: Mooi Geel Is Niet Lelijk - onderweg met velomobiel Strada 94
Viewing all 499 articles
Browse latest View live

De Kap van Tante Gerrie

$
0
0
Ik neem graag grote woorden in de mond en schrijf die dan ongegeneerd hier op: 'hard core dekselmijder' en 'last man standing'  voor wat betreft cabrio rijden, om er een paar te noemen. Maar ik heb ook heel erg veel last van een geel mannetje in mijn hoofd. Jullie weten niet half hoe erg dat is...  Of misschien toch wel? Lees verder....

Een jaar geleden probeerde ik de Sinnerkap van Lorenz drie dagen uit. Het was behoorlijk koud, zo'n kap bleek heel comfortabel. Maar afgezien van het feit dat ik allerlei stoere taal uitsloeg over 'open rijden als levenshouding' had ik er gewoonweg niet die 500 euro (of meer) voor over. Want zeg nou zelf? Het regent toch bijna nooit en echte kou hebben we  sinds de  'global warming' toch ook niet meer?

Maar er gebeurde iets onverwachts. Tante Gerrie, een ver familielid die ik sinds mijn vroege jeugd niet meer gezien had, kwam te overlijden en via de ingewikkelde wegen van het erfrecht bleek ik ineens erfgenaam te zijn.  En toen leek het me een mooi idee om van die erfenis iets aan te schaffen wat ik anders niet zo snel gekocht zou hebben. Vlak voordat ik op vakantie ging naar Cuba heb ik 'm snel nog besteld: mijn eigen Sinner toerkap.

Vier weken later stopte er een auto van UPS in Dieren en kwam er een man met een hele grote doos uit. En ik wist gelijk wat daar in zou zitten! De Kap van Tante Gerrie.
Het mooiste wat er is: iets uitpakken ;-)
De Kap van Tante Gerrie
De daarop volgende werkdagen keek ik met andere ogen naar het weerbericht. Probeer ik normaal gesproken de buien te vermijden, nu hoopte ik juist op een flinke plens water. Want dan zou ik mijn nieuwe dakje kunnen proberen.

Vrijdagochtend had ik mazzel: het regende behoorlijk. Tja, wat moet ik er van zeggen. Het was droog en warm binnen. De regendruppels zeilden nog wel door het openstaande vizier naar binnen maar mijn bril kon ik ophouden. De twee shirtjes die ik bij vertrek aan had getrokken waren véél te warm. In 'no time' zat ik net zo hard te zweten als een paar dagen eerder in Cuba ;-).

Tijdens de lunchpauze die vrijdag werd ik door een collega aangesproken. "Hé, je hebt nu zo'n dakje op je fiets, zag ik..."  Ik vertelde hem het hoe en wat en sloot mijn verhaal af met: "En binnen zit je lekker droog en warm. Dan doe ik het dashboardlampje aan het zet een muziekje op voor tijdens het fietsen...."

Juist die combinatie vanwoorden: 'droog en warm', 'dashboardlampje' en 'muziekje op' had verrassend véél impact. Het bleef even stil en toen sprak hij verrast: "Potverdorie, zo heb je dus helemaal geen auto meer nodig!" 




Ik kan het niet laten

$
0
0
Ik heb een voorkeur voor het voor- en najaar. Da's namelijk de tijd dat ik op weg naar het werk in Apeldoorn, de zon mooi op kan zien gaan. Ik heb het al heel vaak gefotografeerd en bijna net zo vaak op dit weblog vermeld. Wellicht tot verveling van iedereen ;-). Maar zeg nou zelf, wat is er nou mooier dan een mooie zonsopgang? Ik kan het niet laten en doe er gewoon wéér een.

Sorry alweer een zonsopgang ;-) 6:14 uur. Langs het Apeldoorns Kanaal vlak bij Dieren. 

De Fietstelweek 2015 en hoe het verder ging

$
0
0
Weet je het nog? In september 2015 fietsten 56.000 fietsers meer dan 2 miljoen kilometers tijdens de Nationale Fietstelweek terwijl een speciale app al hun ritjes registreerde. Na wat geharrewar konden ook ligfietsers en velomobielrijders mee doen. Het bleek dat deze groep o.a. de specifieke 'vetergang' van een tweewieler ontbeerde en dus niet 100% automatisch gemeten konden worden. Velonauten zouden geïdentificeerd kunnen worden als brommers of nóg erger, als auto's.

Dat kwam gelukkig allemaal goed en ik legde dus keurig al mijn (woonwerk)ritjes af met de Fietstelweek App actief op mijn telefoon.

Logo Fietstelweek
Een hele tijd na de laatste Fietstelweekdag werd ik toch wel nieuwsgierig naar de resultaten. Die zouden toch als open data beschikbaar komen? Omdat ik actief ben voor de afdeling Rheden-Rozendaal van de Fietsersbond hoopte ik ook op een spoedige beschikbaarheid van de gegevens voor Dieren en omgeving. Daar konden we dan de gemeente mee om de oren slaan.

De programmacoördinator van de Fietsersbond meldde desgevraagd het volgende: "...De data van de Fietstelweek zal zeker openbaar beschikbaar worden. Dit gaat lopen via een platform van het Fietsberaad, dat platform had al af moeten zijn, maar is dat nog niet. Het wachten is daar op. Tot die tijd kan ik nog wel beperkt toegang tot Bikeprint organiseren voor afdelingen..."

Een paar weken geleden viel er uiteindelijk een login in mijn digitale brievenbus. Via de website van Bikeprint kreeg ik toegang tot allerlei interessante gegevens. En omdat jij misschien ook wel meegedaan hebt aan de Fietstelweek 2015 en/of actief bent voor de Fietsersbond laat ik hieronder zien wat jouw ritjes in 2015 zoal hebben opgeleverd. 'T was beslist niet voor niks, al dat fietsen!

Ik wilde dat eigenlijk laten zien aan de hand van mijn eigen dorpje Dieren maar daar bleek wat weinig data (want weinig deelnemers) beschikbaar. Daarom laat ik voorbeelden zien op basis van het centrum van Apeldoorn. Overigens is op de website van Bikeprint een deel van de gevisualiseerde data voor alleen de Provincie Noord Brabant voor iedereen zónder login te bekijken.

De kaart Druktebeeld (een zgn. heatmap) van heel Nederland.
De grote steden en belangrijke verbindende routes zijn al eenvoudig te herkennen.
Door verder in te zoomen verschijnen ook de delen waar wat minder gefietst is
Kaart Druktebeeld Apeldoorn. Echt druk is het maar op een paar plekken. Één daarvan ken ik goed. Daar kwam ik als velonaut nauwelijks vooruit omdat inhalen niet mogelijk was in de spits. Nu weet ik waarom ;-)
Kaart Snelheid Absoluut (Blauw is 20 km p/u of hoger)
Kaart Vertraging (rood en zwarte puntjes markeren plekken waar fietsers een minuut of zelfs meer vertraging opliepen. En dat zijn dan natuurlijk gelijk de plekken waar iets moet gebeuren.
De kaart Routes. Door op een bepaald wegvak te klikken kun je zien welke routes fietsers namen die hier fietsten.
Daarnaast is het mogelijk om zelf fietsbeleidsmaatregelen en scenario’s te definiëren. Je kunt de effecten van bijvoorbeeld fietssnelwegen, het verkorten van wachttijden bij kruispunten of andere fietsmaatregelen doorrekenen. Voor de echte 'hard core' fietsnerds is het mogelijk hele datasets te downloaden (als CSV-bestand) en daarmee zelf aan de slag te gaan.

Kortom een schat aan informatie die alleen maar waardevoller zal worden als dit jaar er nog meer deelnemers zijn. De organisatie streeft nu naar 75.000 deelnemers. Hopelijk ook met een nog bredere groep deelnemers. Vorig jaar waren dat vooral forensen in de leeftijd van 30-50 jaar. En vanzelfsprekend doen er dan nog meer ligfietsers en velomobielers mee ;-).



Koninklijk kappenweer

$
0
0
Net na mijn vakantie werd mijn Sinner velomobielkap bezorgd. Ik had mazzel en kon 'm een van de eerste dagen dat ik moest werken gelijk in gebruik nemen. Alleen héén was het kappenweer, terug zat ik in de schaduw van een heel duur carbon afdakje iets minder van het mooie weer te genieten.

Vorige week was het helemaal prutsweer. Bijna 18 graden werd het nota bene! Prinsheerlijk fietste ik in korte broek en in een shirtje met korte mouwen. En de kap? Die hing werkeloos te zijn in mijn velomobielspulleltjesdepot.

Nog zo'n mooie Nederlandse traditie. Het moeilijkst te eten gebakje ter wereld serveer je op Koningsdag! Zelfs Google serveert er een op deze dag en Nico Scheepmaker schreef ooit hoe je dat verdraaide ding op moet eten.
Nou en dan deze week! Maandag en dinsdag werkte ik niet in Apeldoorn en je voelt 'm al aankomen: deze koninklijke woensdag ook niet.  Terwijl het vandaag toch juist een mooie kappendag zou zijn.

Maxima draagt een extra warme hoed, Willem Alexander heeft, een beetje dom, niks extra's aangetrokken, en de drie Aatjes showen vrolijk gekleurde elektrieke schoenwarmertjes.

Op de Oranjefestivals slaan ze nog meer regencapes in en de Amsterdamse autoriteiten waarschuwen bezoekers van Koningsdag voor onderkoeling door te veel alcoholgebruik. In Scheveningen heeft het Oranjecomité last minute sponsor Unox binnengehaald, en organiseert de allereerste Oranjeduik. Ook langs de Friese Elfstedenroute is enige onrust waargenomen. Voor het hele land heeft het Rode Kruis een code oranje afgegeven!

Het wel meest bijzondere bericht las ik op de website van Omroep Flevoland. In een wijde straal rond Dronten zijn kleine groepjes verdwaasde banaanfietsers waargenomen, allemaal onderweg naar deze plaats. Toen de omroep één van hen interviewde herhaalde die alleen maar de woorden "oliebollen, oliebollen, oliebollen...." Tja, de natuur is van slag ;-)

His Royal Yellowness, The Velomobile Formerly Known As Strada 94, staat vandaag werkeloos in de Mooi Geel garage. En straks klaart het weer donderdag en vrijdag onverwacht weer op, wordt het bijna helemaal droog en kan ik mijn Sinnerkap wéér niet gebruiken.

Ik broed op een oplossing; jullie horen nog van mij....





Uit het raam kijken

$
0
0
Als werknemer in overheidsdienst zijn er al heel wat grappen over mij gemaakt ;-). Je kunt er avonden mee vullen en websites mee volschrijven. Deze kent iedereen wel:
Waarom kijkt een ambtenaar thuis niet uit het raam? Omdat hij anders op zijn werk niets meer te doen heeft.
Het is dan ook niet zo vreemd dat mijn aandacht getrokken werd door een hele mooie oranje zwarte Strada die bijna onder mijn neus voorbij fietste. Omdat ik nu eenmaal veel naar buiten kijk ;-) merkte ik dat ie telkens om ongeveer half negen het grote kantoor in Apeldoorn passeerde. Toen ik dat eenmaal wist kon ik onderstaande foto maken.

Oranje zwarte Strada in Apeldoorn Noord. Dagelijks (?) te bewonderen.  Voor iedereen die geel minder mooi vindt ;-)


Hallo Bandoeng! LOL komt er aan....

$
0
0
Het is en blijft een heel bijzonder en imposant gezicht. Het Grote Zendergebouw van Radio Kootwijk. In het begin van de vorige eeuw werden via deze plek de bekende woorden "Hallo Bandoeng"  verzonden. Die woorden werden uitgesproken door de radiotelegrafist in Nederland om de verbinding met het verre Nederlandsch Indië tot stand te brengen. Blader maar eens door de geschiedenis van Radio Kootwijk en je zult verstelt staan door de imposante techniek die toen nodig was om die enorme afstand te overbruggen.




'Hallo Bandoeng! Ja moeder hier ben ik.' | Zij antwoordt niet, hij hoort alleen een snik.
'Hallo, hallo' klinkt het over verre zee... | Zij is niet meer
En het kindje roept: 'Tabé'.  (fragment uit lied van Willy Derby)

Het was dan ook niet zo vreemd dat de hele colonne LOL-lers horecagelegenheid De Garage straal  voorbij reed en linea recta doorscheurde naar Gebouw A, ook wel bekend als de Sfinx of nog beter De Kathedraal.

De Instagrammers, Twitteraars, bloggers en fotografen in het gezelschap konden zich daar uitleven.  Het gebouw is recent helemaal schoongemaakt en ziet er weer uit als in 1923 toen het net geopend was.

Een deel van het LOL gezelschap
Op de foto!
Een weinig gefotografeerde kant van Strada 94
De Garage bij Radio Kootwijk: bijtanken met koffie en doorsmeren met appelgebak
Zit je net aan de koffie staan de eerste 'belangstellenden' al weer aan je fiets te voelen.
Al snel bleek de geur van verse koffie en appelgebak toch sterker en konden de 4 open liggers en 6 velomobilisten aanschuiven op het heerlijk zonnige terras. We waren toen ongeveer halverwege de vaste maandelijke toertocht van LOL. Het was een heerlijk haast zomers ritje en het aangekondigde klimmen viel gelukkig mee ;-). Het was heerlijk fietsen op de Veluwe! Meer ga  ik er niet van zeggen. Kom maar een keer meefietsen dan weet je wat ik bedoel :-).

Toen we op de weg terug het Apeldoorns Kanaal passeerden sloeg ik af. De laatste 15 kilometer merkte ik dat door dat mooie weer het ineens zomers druk was geworden op mijn jaagpad. Kon ik mooi oefenen in slalommen en toeteren voor de komende zomerdagen ;-)

Wim was er ook bij en schreef een verslag

Stoer!

$
0
0
Ze heette José en was lekker aan het fietsen. Onderweg naar camping Het Schuurtje in Elburg. Een warme slaapzak had ze bij en natuurlijk een goed boek. Wat was dát een goed besluit geweest. Om die kerel van haar lekker thuis te laten zitten met z'n voetbalplaatjes. Vlak voor de A28 zag José ze ineens staan. Langs de kant van de weg. Twee mannen, die naast hun banaanfietsen, een gele en een witte, met elkaar in gesprek waren. Kijk dát was nog eens stoer. Deed die Henk van haar maar eens zoiets! In haar enthousiasme riep ze heel hard "Stoer!!!" naar de beide heren. Die vonden dat maar wat leuk!

Die beide stoere heren waren Wim en ondergetekende. We waren net een uurtje of zo onderweg terug naar huis na een geslaagde trip naar velomobielmekka Dronten. Ik was daar omdat mijn freewheel vervangen moest worden, Wim omdat ie in de meivakantie graag een tochtje maakt.

Nog een kilometer of 70 te gaan naar Dronten. Genieten van een uitgestorven fietspad langs het Apeldoorns Kanaal
We fietsten de bekende Mooi Geel Dronten Route. Door Apeldoorn Noord, via Gortel dwars de Veluwe over. Mooier dan dit krijg je het niet. Als kers op de appelmoes koos ik ervoor om na de Elburgse brug rechtsaf langs de randmeren richting Kampen te rijden. Vlak voordat je de Hanzespoorlijn kruist ligt daar een mooie betonfietspad linea recta naar Dronten. En Wim: het is echt maar een kilometer of vier om. Ook al leek jou dat veel meer ;-).

Dat freewheel was trouwens nog een souvenirtje van mijn vakantie. Toen ik de dag voor mijn eerste werkdag de banden oppompte bespeurde ik wat stroefheid in de aandrijving. Het freewheel bleek werkelijk muurvast te zitten. Vijf weken stilstand waren dus fataal geweest. Met wat WD40 kwam het weer piepend, krakend en schurend op gang maar het klonk niet goed. De velomobieladviseurs in de Flevopolder raadden mij dan ook aan het binnenkort maar te laten vervangen. "Niet te lang mee wachten want dan sta je straks ergens onverwacht stil", stond nog in de mail uit Dronten.

Toen Theo eenmaal de vrijloop verwijderd had bleken ook de drie lagers niet meer helemaal soepel te lopen. Die werden na 35.000 kilometers dus preventief vervangen. En verder was er het vaste koffiemoment waarop we de laatste velomobielroddels konden uitwisselen. Allemaal niet geschikt voor publicatie op dit weblog ;-).

Met al die goede gesprekken bij de koffie kostte het enige moeite om weer aan de terugreis te beginnen.
Maar zo te zien is Wim hier bijna startklaar
Hoe zwart wit willen jullie het hebben?
En terug? Terug ging het soepeltjes. Als ik de benen stilhield hoorde ik nu alleen het subtiele getik van een nieuw freewheel en niet meer dat angstaanjagende schuur- en kraakgeraas. We hadden de wind mee en schoten goed op. Maar omdat we geen haast hadden, we waren tenslotte alle twee lekker een dagje uit, stopten we  regelmatig. Ook vlak na de A28 voorbij Elburg en Doornspijk. En toen kwam José op haar zwaarbeladen vakantiefiets dus voorbij. Stoer hoor!

Op de terugweg, bijna thuis, was het langs het kanaal nog bijna net zo rustig.
Het verslag van WIm lees je hier


Kun je even helpen?

$
0
0
Zat ik vanochtend rustig achter mijn bureau uit het raam te kijken of ik die oranje zwarte Strada nog een keer kon spotten, ging de telefoon. Heel vervelend zo'n onderbreking van je werk. Het bleek mijn collega te zijn die dagelijks met Q324 naar het werk fietst. Of ik even kon komen helpen? Q324 moest op het dak van een auto worden getakeld en dan zijn vier handen een stuk makkelijker dan twee.

Wat bleek? Hij was gisteren net buiten de poort van het waterschapskantoor gestrand na een vreemd geluid in de fiets. Een fractie van een seconde later trapte hij in het luchtledige: de ketting was gebroken. Da's toch wel één van mijn ergste nachtmerries. Dat je ver van de bewoonde wereld, van kantoor of van huis, aandrijvingsloos stil komt te staan. Nee, ik heb geen kettingponsje aan boord en andere hulpmiddelen... Maar misschien moet dat wel?

Vergeten de parkeerrem vast te zetten
Q324 vertrok automobiel naar Dronten omdat er ook al een tijdje een scheurtje in het frame zat. Binnen een half uurtje zat ik weer achter m'n bureau velomobielen te spotten ;-).

Hoe fietsvriendelijk is jouw werkgever?

$
0
0
Vier jaar geleden kwam er  nogal een dramatische wijziging in mijn mobiliteitspatroon. Van 2 x 60 kilometer met de trein naar Amersfoort ging ik naar 2 x 30 kilometer per velomobiel naar Apeldoorn. En dat allemaal vanwege een fusie van twee organisaties.

Ik hoorde bij de 'happy few'. De kleine groep van collega's (15%) die net zo lang of zelfs korter zouden gaan reizen. En daarom kon ik dus gaan fietsen, en ben ik uiteindelijk ook aan het bloggen verslingerd geraakt ;-).

In aanloop naar de daadwerkelijke fusie liet men een mobiliteitsonderzoek uitvoeren. De verwachting was dat de grootste groep de 'unhappy many'  (85%) vooral van de fiets over zouden stappen naar de auto (of OV) en dat de autorijders auto zouden blijven rijden. En daarom werd het parkeerterrein direct uitgebreid. Alhoewel nu blijkt dat het maar één dag per jaar echt helemaal vol staat. De collega's van de andere fusiepartner die al in Apeldoorn werkten, bleven gewoon met de auto komen of met de fiets.

We  zijn nu vier jaar verder en het waterschap gaat nog serieuzer aan de slag met duurzaamheid. De energie slurpende rioolwaterzuiveringen gaan bijvoorbeeld grotendeels in de eigen stroombehoefte voorzien. En zo zijn er heel veel initiatieven. Er was helaas weinig aandacht voor duurzame mobiliteit. 

Ik zag dan ook een mooie kans toen ik las dat de Fietsersbond gestart is met een fietsvriendelijkheidscertificaat voor bedrijven.
"Een fietsvriendelijk bedrijf faciliteert zijn personeel om op de fiets naar het werk te komen.’ We weten allemaal dat gezonde en fitte medewerkers met plezier naar hun werk gaan, maar wat doen we eigenlijk terug voor onze fietsers? Wij van Fietsvriendelijk bedrijf vinden dat we onze fietsers best wat vaker mogen belonen."Hoe werkt dat?

Logo FVB
De mensen van Fietsvriendelijk Bedrijf vinden dus dat fietsers best wat vaker beloond mogen worden. In de vorm van een kilometervergoeding of een warme douche. Er is daarom een checklist die enerzijds is bedoeld om bedrijven te beoordelen op hun fietsvriendelijkheid en anderzijds om eens kritisch te kijken waar de fietsfaciliteiten extra aandacht behoeven. Zo doe je wat terug voor de fietsende medewerkers en krijgt de werkgever erkenning met een brons, zilver of gouden certificaat.

Mooi hè? Ik dacht dat het waterschap wel een hele dikke voldoende zou gaan halen toen ik die checklist opende. We hebben een ruime overdekte stalling vlakbij de dienstingang, er is een goede kleed- doucheruimte (2 douches per geslacht) en we krijgen dezelfde kilometervergoeding als de automobilisten. Wat wil je nog meer?

1. ruime overdekte stalling voor velomobielen
2. Voldoende kleed- en doucheruimte. In de zomer soms wel een beetje vol
3. Verstopt achter de afvalcontainer: een niet meer zo complete ANWB Rijwiel Hulpkist ;-)

Maar dan blijkt dat je voor een gouden plak echt serieus aan de bak moet. Een bescheiden bloemlezing uit de checklist:

  • Brochure “de Fietsvriendelijke werkgever” voor nieuwe werknemers, 
  • Fietsonderhoud cursus (in samenwerking met plaatselijke fietsenmaker), 
  • Het gebruik van fietsvervoerders voor de eigen logistiek, 
  • Mogelijkheid tot repareren van de fiets (fietsgereedschap, pomp en onderdelen)
  • Wasmachine én drooghok, 
  • De fietsparkeerplekken zijn dichterbij de ingang dan de auto parkeerplekken, 
  • Geen recht op parkeerplek wanneer werknemer op een afstand woont van 3 kilometer van het werk, 
  • Minimaal 1 fiets parkeerplek per 3 werknemers
  • etc. etc. etc.

Voorlopig heeft alleen de Fietsersbond zichzelf een 100% Fietsvriendelijk certificaat kunnen geven. Da's wel een beetje een Wij van wc eend verhaal ;-).

Wat je van het bovenstaande ook denkt, variërende van "zijn ze nou helemaal gek geworden" tot "een steengoed idee" de checklist fietsvriendelijk bedrijf biedt, denk ik, wel degelijk mogelijkheden om het forensen met de fiets te bevorderen. Gebruik de lijst voor het belonen van de fietsers ;-). Ik zie geen heil in het 'bestraffen' van de autorijders, die missen al zoveel pret.

Het Team Duurzame Ontwikkeling van het waterschap heb ik inmiddels hierop gewezen. Ze gaan er mee aan de slag, lieten ze me weten. Ze gingen onderzoeken of zoiets haalbaar was ;-).

In elk geval heeft iedereen nu de mogelijkheid om de fietsvriendelijkheid van de eigen werkgever eens met een stofkam uit te pluizen. En wie weet wat er dan allemaal gebeurt....?



Lekke band!!!

$
0
0
8 mm klein maar oh zo venijnig.
Pas op: bovenstaande foto kan emoties losmaken. Ben je namelijk zo'n lekontkennende Marathon Plus fietser dan vertel ik het nu gelijk maar even: ze kunnen lek! Het is confronterend, het is even schrikken, maar wees nou eerlijk, wat is er wél zeker in het leven?

Voor iedereen die al direct doorklikt naar het reactievenstertje hieronder om me te feliciteren, lees eerst even verder. Ter geruststelling: Strada 94 rijdt nu al 10.000 km 100% lekvrij met de huidige set banden. En ik verwacht er nog zo'n 15.000 aan vast te plekken. Echter als fervent lekvermijder draag ik mijn geloof in een lekvrije woonwerkrit graag uit. Ook Anja die forenst naar Doetinchem heeft ze om de 26 inch wielen van haar e-bike liggen. Bijna nooit een lek gehad dus.

Tot afgelopen week. Na een lange werkdag verheugde ze zich op het fietstochtje terug naar Dieren. Helaas, de achterband was plat! De fietsenmaker om de hoek zou het klusje wel even fiksen, "Morgen is ie klaar, mevrouw." De reparatie had wel even wat tijd gekost, meldde hij die volgende middag. Waarschijnlijk om zich te verontschuldigen voor de hoge rekening. Plakken doen fietsenmakers tegenwoordig niet meer, blijkt ;-). En dan moet zo'n ingewikkeld e-bike achterwiel er helemaal uit.

Maar dat laatste wist ik toen allemaal nog niet. Ik was lekker lekvrij met Strada 94 onderweg naar huis maar toen ik net thuis was ging mijn telefoon. "Ik sta net voorbij Doesburg en ik heb alweer een lekke band!!!" Tja, dat was Anja dus met haar gloednieuwe binnenband. Met vijf keer oppompen haalde ze het net, maar ze was wel een beetje humeurig. Stomme fietsenmaker.

De volgende dag trok ik de die gloednieuwe binnenband van de velg, Een bakje water en wat lucht en binnen 10 seconden had ik het lek boven water. Op die plek stak een piepklein stukje metaal uit de buitenband. Daar bleek dus 8 mm vlijmscherp staal aan vast te zitten. En dat terwijl die anti-lek laag maar 5 mm dik is.

Slecht werk van de fietsenmaker of gewoon de statistische (on)mogelijkheid om met een Marathon Plus in twee dagen twee keer lek te rijden? Wie een mening heeft mag het zeggen.





De nieuwe kleren van de ligfietser

$
0
0
Genoeg kleur?
Er was eens een ligfietser die nogal gefascineerd werd door de kleur geel. Ik noem geen namen maar in het ligfiets- cq. velomobielwereldje is ie wel bekend. Met naam en toenaam. Uit welingelichte bron heeft de redactie van dit blog nu vernomen dat dat geel vooral aan de buitenkant zit. Voor de buitenwereld is alles mooi geel, maar van binnen is alles diepzwart van kleur. Zoals van carbon en zoute drop.

Vreemd hè? We gaan dit niet psychologisch analyseren maar op de een of andere manier wordt er best veel zwart (en andere donkere kleuren) gedragen door velomobielrijders en ook ligfietsers. Open rijders willen nog wel eens een fluogeel jasje kiezen maar velonauten maakt het allemaal niks uit. Die zitten binnen. "Ze zien me toch nooit...", hoor ik wel eens zeggen. Behalve een carbon onderbroek heb je dan ook eigenlijk niks nodig. Totdat je uitstapt!

Tijd dus voor méér kleur en minder zwartrijders. Dan komt het heel mooi uit dat onze eigenste NVHPV een ontwerpwedstrijd voor nieuwe shirts en jasjes heeft uitgeschreven. De oude shirts en jasjes kom je nog regelmatig tegen maar ze zijn uitverkocht en het ontwerp is natuurlijk ook al weer van een tijdje geleden.

Een paar weken geleden was het aantal inzendingen echter nog niet erg hoog. Vandaar de verlenging van de inzendtermijn tot en met 3 juni. Speciaal voor jullie. Kunnen jullie allemaal nog mooi even je ideale shirtontwerp maken. Beken kleur én laat zien dat je liggend fietst.

Moeilijk? Welnee, wat voorbeelden tref je hierbij aan, inclusief een blanco shirt dat naar eigen inzicht ingetekend kan worden. En je kunt het altijd nog aan je (klein)zoontje, (klein)dochtertje, neefje, nichtje, partner, hond of kat vragen. Doos kleurpotloden erbij en er komt altijd wat verrassends uit.  Ach en wie weet stuur ik zelf ook wel een ideetje in ;-).
Afdrukken, kleurpotloden erbij en na afloop insturen....








It's a jungle out there!

$
0
0


"...desnoods ga ik zelf snoeien..!", schreef Willem Vierbergen een tijdje geleden. Bij een onoverzichtelijk oversteekpunt dat door het rap opschietende groen nog overzichtelijker was geworden. Er kwamen nogal wat reacties op. Over defensief rijden met je velomobiel en of ligfietsers nu wel of geen Roundup mogen gebruiken vanwege hun veronderstelde groene status ;-).

Nou, ik kan me daar al een week of twee wel in herkennen. Niet in het gebruik van Roundup of in dat groene gevoel (ik ben meer van geel) maar wel in het gevaar  van het opschietend groen.

Wat is het enorm snel gegaan de laatste tijd. De ene week was er nog niks aan de hand, de week daarop stond het fluitekruid al bijna een meter hoog. Op één punt op mijn route heb ik er extra last van. Bij het binnenrijden van thuishaven Dieren steek ik de Harderwijkerweg over. En daar ziet het er sinds een tijdje dus vanuit een Strada zo uit:

Het uitzicht is minder geworden. Alleen grote trucks zie je van verre aankomen./
De situatie zonder al dat onkruid (Bron: Google Streetview)
Nu word er her en der al druk gemaaid door bijvoorbeeld de provincie maar de gemeente had ik nog niet op enige activiteit kunnen betrappen. "Niet geschoten is altijd mis", dacht ik en meldde mijn ongemak bij de gemeente Rheden. Na een tijdje rolde het onderstaande antwoord in mijn postvakje.

"Geachte heer Van Roekel, bedankt voor uw melding.
Wij maaien de bermen twee keer per jaar (juni/oktober). Dit geeft jaar rond het meest ideale beeld. Als we de eerste ronde naar voren halen, is de bermen in de zomer erg hoog. Vandaag dat is gekozen voor juni. Ik zal de melding wel doorzetten naar het wijkteam Dieren Noord met de vraag of zij deze uitrit veilig kunnen stellen."

Een best wel goed bedoeld en redelijk antwoord van die meneer van Team Onderhoud, maar ik heb er niks aan. Ik ben nu overgeleverd aan de grillen van wijkteam Dieren Noord. Ach, misschien hebben die vandaag of morgen een goeie bui en halen de maaier erover. En eerlijk is eerlijk, met een gewone rechtopfiets heb je hier nog wel voldoende uitzicht. En als ik wil kan ook ook nog een andere route rijden. Dus ik moet ook weer niet te veel zeuren ;-).




Een warm zomerritje met LOL

$
0
0
Net iets na negen uur rolde ik als eerste de Houtmarkt in Zutphen op. Ik was in elk geval ruim op tijd voor de LOL zomerrit. Ik was nog maar net gestopt of ik kreeg belangstellend bezoek van een jongetje en een meisje. Van die wijsneusjes die alles willen weten ;-).

"Meneer, waarom zit er een stoeltje in?", was het eerste wat ze wilden weten.  Net toen ik aan het uitleggen was dat het stoeltje erin zit vanwege het comfort en dat als het een zadel was geweest waarschijnlijk niemand ooit met een velomobiel had willen rijden, draaide de gloednieuwe blauw-zwarte DF XL van Marc het plein op. Even waren ze afgeleid, maar al snel wilden ze meer weten. "Meneer, waarom heeft u alleen een onderbroek aan?"  Marc redde me uit de brand door op te merken dat dat een heuse velomobielsportbroek was.  Ik ben tenslotte mr. DF niet ;-). Daar leken ze gelukkig genoegen mee te nemen.

Een Strada en een Quest in een DF XL

'T ziet er altijd een beetje vreemd uit zo'n vertrekkend gezelschap ligfietsers.

Na deze velomobielpromotie kon ik mooi proberen of ik in zo'n DF zou passen. 'T was even passen maar het paste. Ik zat prinsheerlijk in een fiets die aanzienlijk smaller aanvoelde dan mijn 'good old'  Strada de landzeppelin. Opmerkingen op andere blogs dat zo'n DF past 'als een handschoen' begrijp ik nu wel. Fietsen mocht van Marc, maar dat doe ik later nog wel eens in Dronten.

Intussen was het LOL gezelschap zo'n beetje compleet: niet minder dan twee roeifietsers, een open ligfiets, een Strada, een Quest, een XS en inderdaad een DF XL. We zouden op ons gemak langs de IJssel naar het noorden fietsen.

The new kid in town :-)
Net Zutphen uit
Heerlijk beschaduwde weggetjes langs de IJssel.
'T water stond hoog
Volgens mij rijdt dat best goed. Als ik weer eens in Dronten kom wil ik ook wel eens een proefritje maken

En aldus geschiedde. Nico is een roeifietser in opleiding (maar hij leert wel erg snel) dus het tempo werd waar nodig aangepast. Helemaal niet erg. Op mijn vaste plekje in de achterhoede trapte ik heel relaxed achter de hele club aan. Op zo'n warme dag heb je trouwens helemaal geen zin in recordpogingen toch?

Na het appelgebak met een koude cola (inclusief 1 gratis ijsblokje) reden we weer zuidwaarts. Na een versnapering bij Huize Wim te Voorst sloeg ik af. Hoe ik ook verder zou fietsen naar Dieren, het Apeldoorns Kanaal wilde ik te allen tijde vermijden. Daar is het op zo'n dag een voortdurende slalom-oefening om files van fietsers en wandelaars. Na 103 kilometers duwde ik tevreden Strada 94 de garage in. Volgende maand weer en meer.







Trikes zijn razend populair....

$
0
0
...buiten Nederland. Waarom is dat zo?

Check het gemiddelde uitje van Nederlandse ligfietsers en je ziet een enorme diversiteit aan ligfietsen. Onderstuur, bovenstuur, laag, medium, hoog etc. Maar je ziet meestal weinig 'trikes'. Open driewielers zijn blijkbaar niet heel populair in de Lage Landen. De enige driewieler die het hier goed doet is de velomobiel ;-).

Steek je echter de grens over naar bijvoorbeeld de USA dan is het een heel ander verhaal. Hele zwermen tadpoles en delta's doorkruisen daar stad en land. Hoe zou dat toch komen? Zijn die Amerikanen (en bijvoorbeeld ook Duitsers) zo anders of is hun fietshabitat gewoon geschikter voor de driewielige open ligfiets? Een poging tot verklaring uit de losse pols.

Ik vind hoge trikes een beetje vreemd ;-) Bron Flickr

Amerikanen zijn gek op oversized trikes. Foto Flickr
Om te beginnen hebben die buitenlanders geen échte fietscultuur. Ze maken pas later kennis met de fiets, als ze ouder worden en een dikker en stijver wordend lichaam ze aanzet tot sportief bewegen. Op latere leeftijd is het dan een heel gedoe om nog op twee wielen te leren fietsen.
Two wheeled recumbents seemed to require more concentration to balance than an upright, and I worried about hitting something on the road and falling off. It was a delight to be able to just concentrate on pedalling and not have to worry about keeping the thing upright!Bron
De automobilisten in de USA met hun supersized SUV's willen fietsers best de ruimte geven maar dan moeten die ook 'big and wide' zijn! Trikes dus, waarvan de spoorbreedte vaak nog groter is dan die van een brede velomobiel! Anders dan in eigen land is de gemiddelde automobilist daar meestal geen fietser en dus wordt de bijzondere verschijning van zo'n lage ligdriewieler zelfs als een 'safety feature' gezien.

Now that I could ride as straight as an arrow, they gave me much more room! At last I felt safe cycling on the roads!Bron
A first tentative test ride on a quiet local road brought the first recumbent revelation – people don't half stare. Children, in particular, could hardly look more aghast if you'd just paraded past them on a rhinoceros. On their website, Ice venture the theory that this novelty makes their machines safer to ride in traffic than their minimal height would indicate, as surprised drivers pay you more attention.Bron

In de Verenigde Staten is 40 procent van de bevolking te zwaar en een kwart heeft vetzucht. Dat maakt deze groep groter dan de groep rokers en alcoholisten. Stel je eens voor dat je omvalt met een gewicht van 140 kg! Nee, dan liever drie wielen.
I weigh 300lbs, (dat is 136 kg! )  and have a history of breaking bikes, will your trike take my weight? No problem!Bron
"The reason why trikes are the fastest-growing segment of recumbents is ease of use," says Jeff Yonker, marketing manager for TerraTrike. "Two-wheeled recumbents have a sharp learning curve for pedaling, balance, and starting and stopping." For many older riders, not having to worry about balance is a big plus. Why not be comfortable as you're getting exercise?Bron
Alleen pensionados hebben in de USA veel tijd om te fietsen voor hun lol. Als Nederlandse pensionado kun je dan al 60 van je 65 levensjaren fietsen! En dan is de overstap naar een e-bike natuurlijk makkelijker gemaakt. Trikes schijnen ook een hoge fun-factor te hebben. Het is human powered carten!

Het is wel zo'n beetje duidelijk. De typische buitenlandse trike rijder is op leeftijd, fietst alleen voor z'n lol en heeft wat overgewicht. En voordat ie een trike aanschafte had ie zelfs nog nooit een fiets van dichtbij gezien. En omdat er in dat buitenland geen (smalle) fietspaden zijn is de buitensporige breedte van zo'n trike geen enkel probleem.

Je hebt trikes in alle maten en soorten Bron Flickr

Er blijft nog wel één brandende vraag onbeantwoord: wie rijden er in Nederland met een trike? Want ze zijn er wel. Juist vandaag kwam ik er nog ééntje tegen in Apeldoorn.

Ben je een oudere Nederlander dan pak je je e-bike, heb je veel overgewicht dan heb je al een snorscooter. En omdat iedereen al wel eens rechtop fietste stap je door de macht der gewoonte én de angst voor het vreemde sowieso niet snel over naar een ligfiets, ook al kun je er niet mee omvallen. Tja, dan blijven er alleen fietsers over voor wie vallen een probleem is maar opvallen niet. Plus dat groepje excentriekelingen ;-) dat zo'n trike gewoon 'cool' vindt. Da's misschien nog wel de beste reden om er een aan te schaffen. En daarom zijn er dus ook niet veel trike rijders in Nederland.

En als velomobielrijder dan? Kun je dan soms toch nog bezwijken voor de charmes van een trike? Het lijkt onmogelijk maar er zijn mensen daar wel eens over nadachten. Dan komen er verrassende andere voordelen boven drijven zoals het feit dat je geen schade aan je carrosserie kunt krijgen:
De trike heeft wat voordelen ten opzichte van een velomobiel: onder andere makkelijker opstappen, geen zorgen om schade aan carrosserie, makkelijker mee te nemen in trein/auto, en je kan goed je spoorbreedte zien waardoor je beter kan inschatten hoe ver je kunt uitwijken voor een tegenligger en je kan er U-bochten mee maken als het nodig is. Ook zit je iets hoger dan in een velomobiel.Bron: Belle
Nou, zo is het wel duidelijk genoeg toch? Wie heeft er zo'n trike in de garage staan? En raad je me dan een proefritje aan? Just for fun!




Google Veloview


"Met krentenbollen in een banaan" (LOL in de krant)

$
0
0
Terwijl de velonauten van de LOL500 tocht al om vier uur 's ochtends Dieren gepasseerd waren,  spoedde ik me in alle vroegte naar Dieren centrum om daar de zaterdag editie van dagblad De Gelerlander te scoren.

Woensdag meldde LOLler Lorenz namelijk dat de pers op de hoogte was gekomen van de plannen om 500 kilometer te gaan fietsen. Het interview mét fotosessie zou donderdagavond plaatsvinden. Andere deelnemers aan de monstertocht #LOL500 waren van harte uitgenodigd.

Ik fiets weliswaar vandaag niet mee, het is me een beetje te ver ;-), maar twee velomobielen op de foto is natuurlijk altijd leuker dan één. Het resultaat zie en lees je hieronder. Door de redactie keurig afgerond met een link naar ligfiets.net.

Volg LOL500 via Twitter 

De Gelderlander van 18 juni 2016 edtie Arnhem e.o.

Met 12 Strada's naar huis fietsen. Hoe doe je dat?

$
0
0
Er was die middag behoorlijk wat opschudding in het grote kantoor van het waterschap in Apeldoorn. Een paar collega's die toevallig naar buiten zaten te kijken zagen iets ongelooflijks. Iets wat ze nog niet eerder gezien hadden. Niet minder dan twaalf van die banaanfietsen stonden er startklaar op het parkeerterrein. Ze riepen hun collega's erbij: "Moet je nou eens komen kijken!!"

Al snel had iemand het door. "Volgens mij is dat een stunt van Paul. Je weet wel die van de 2e etage. Maar hoe die het voor elkaar krijgt om in alle 12 fietsen tegelijk te zitten? Ik begrijp er echt helemaal niks van."

En Paul is op weg...
Het was dan ook een heel bijzonder spektakel die vertrekkende twaalf velomobielen: elf gele en één frisgroene. Allemaal op weg naar Dieren maar wel in hun eigen tempo. Gelukkig had één van de technische collega's bij het waterschap net zijn diploma 'drone piloot' gehaald dus er zijn opnamen van deze unieke gebeurtenis. Duidelijk werd wel dat Paul niet altijd even snel fietst.

De werkelijkheid steekt natuurlijk iets anders in elkaar. Op het idee gebracht door de mogelijkheid van de zogeheten 'fly bys' op Strava (je ziet dan wie er nog meer in jouw omgeving fietste) besloot ik dat uit te werken maar dan alleen voor mijn eigen woonwerk-ritjes. Zo zou ik bijvoorbeeld kunnen zien waar de meeste tijd verloren gaat.

Ik bewerkte 12 woonwerk GPS-bestanden zodanig dat datum en vertrektijd voor alle ritten 100% identiek waren. Daardoor kon ik met z'n twaalven tegelijk vertrekken. Ik importeerde daarna deze .gpx bestanden in Google Earth. Met een schermopname programma maakte ik er de video van die je hieronder ziet. De technische details lees je onderaan deze pagina.

Toen ik de hele rit bekeek zag ik al snel wat er gebeurde. Drukke wegen, kruisingen en stoplichten zorgden voor vertraging maar als je goede benen hebt dan maakte dat helemaal niks uit. En: ben je in het begin van je route niet al te snel dan komt er later nooit meer een goede tijd uit. Die ene rit (in de video met de groene Strada) die meer dan 3 km korter was blijkt in deze serie zelfs de langzaamste! Eigenlijk moet alles mee zitten voor een nieuw PR, ook de wind.

Maar eigenlijk was  het maken van deze video nog het leukste en leerzaamste onderdeel ;-).  Fiets en vlieg een stukje mee:






Voor de liefhebbers de technische details:
  1. Zorg dat je voldoende GPS bestanden hebt. Ik downloadde 12 gpx bestanden van mijn Strava account.
  2. Pas de datum van de gpx bestanden aan naar éénzelfde datum. Dat kan met zoeken en vervangen met elke platte tekst editor.
  3. Pas de zgn. 'timestamp' van je gpx track aan. Dat zorgt er dat alle ritten op exact hetzelfde tijdstip beginnen. Ik gebruikte hiervoor GPSBabel. 
  4. Sleep je bewerkte tracks naar Google Earth. Er worden dan allerlei data meegekopieerd maar je hebt alleen de track (onder Tracks) nodig. 
  5. Klik rechtermuisknop op deze track en kies Eigenschappen > Stijl en kleur
  6. Pas lijnen, label en pictogram aan. Met transparantie kun je delen onzichtbaar maken.
  7. Klik op de knop rechts van Naam en je krijgt de mogelijkheid om het pictogram te wijzigen. Ik gebruikte een sterk verkleinde Strada uit eigen voorraad. Sla op als PNG met transparante ondergrond.
  8. Gebruik de Schuifregelaar Tijd (linksboven op het scherm) om tijd en snelheid etc. van de animatie in te stellen. 'T is vaak even prutsen om dat goed te krijgen.
  9. Klik in de Schuifregelaar op Animatie inschakelen. 





Cycle Vision 2016: drie redenen om te gaan

$
0
0
Volgende week zondag ga ik naar de Cycle Vision 2016. 'T wordt weer een hele andere CV dan vorig jaar. Toen durfde ik niet met de Strada te komen uit angst dat zwermen Brabantse kindertjes met hun plakkerige vingertjes mijn fiets zouden kunnen bepotelen. Dat bleek gelukkig mee te vallen.

Dit jaar is Cycle Vision (weer) een 'back to basic' evenement. Hardfietsende ligfietsers en rondrazende kliko's. That's it! Een lezingenprogramma is nog in voorbereiding heb ik gehoord.

CV2016? Rondrazende kliko's. Meer is er niet te beleven....voor mij. Of is er meer?
Kliko's kiek'n in Venray - CV2015
Veel te beleven is er dus niet....voor mij. Toch ga ik zondag voor een op-en-neertje naar het verre Amsterdam. Ik ben een beetje benauwd voor grote steden in combinatie met velomobielen maar het moet maar. Omdat er Drie Goede Redenen zijn die zondagochtend 3 juli héél vroeg uit Dieren te vertrekken.

Reden 1: Meet & Greet met andere bloggers, ligfietsers en velomobielrijders
Zijn jullie er ook weer? Bij de vorige CV was het erg leuk jullie te ontmoeten. Ik trek m'n Mooi Geel T-shirt aan dus je kunt me in de massa toeschouwers makkelijk terugvinden ;-).

Reden 2: het vijfjarig jubileum van ligfietsclub LOL
Op 3 juli 2011 fietsten o.a. Wim en Casper het allereerste LOL-ritje vanuit Zutphen. In december 2011 schafte ik S94 aan maar het duurde tot mei 2013 voor ik voor het eerst meereed. De reden daarvan is alom bekend. 3 juli is dus een jubileumrit!  Dat wil ik niet missen. Aansluiten kan nog!

Reden 3: het mooiste geluid ter wereld horen
Twee jaar geleden liep ik op mijn gemak richting het Raceway circuit in Venray, Er was nog niks te zien maar ik hoorde het toch al: het allermooiste geluid ter wereld: (hard)rijdende velomobielen!

Een unieke akoestische combinatie van de straaljagerachtige zuiging van de luchtverplaatsing, het sonore gerommel van een verre onweersbui en het gerammel van een paard en wagen. Geen wonder dat gewone fietsers soms van pure angst de berm inrijden! Echte velomobiel(f)luisteraars schijnen met de ogen dicht te kunnen herkennen om welk type velomobiel het dan gaat en vooral ook welke banden gemonteerd zijn!

Ben jij zo'n echte velomobiel(f)luisteraar: klik op afspelen hieronder en geniet ervan. En kom naar de Cycle Vision in Amsterdam natuurlijk!


Mix van de soundtrack bij de video"Velomobile Flyby at the "Velomobilfliegen May 2015" van Stefan Silberstein

Tot zondag 3 juli in Amsterdam!

Jarenlang een uurtje Cycle Vision...

$
0
0
Jullie hebben het kunnen lezen: ik ga op zondag naar de Cycle Vision 2016 in Amsterdam. Ik ga dus voor de gezelligheid, de rit ernaartoe en weer terug en om wat velo-akoestiek op te snuiven. Dat lijkt een wat beperkte motivatie, maar voor mij is dat al genoeg.

Aan wedstrijden deelnemen? Ach da’s niet voor mij weggelegd en naar wedstrijden kijken is wat saai. Op zondag in elk geval wel: knetterhard rondrazende kliko’s en liggers en dat drie of zelfs zés uur lang. Vast superleuk om mee te doen maar verder niet zo mijn ding ;-).  Afgezien van die fantastische klikoroffel bij het passeren van de tribune.

Een uurtje op de tribune hou ik dat nog wel vol maar ja, de één-uursrace is op zaterdag en dan ben ik er niet. Da’s mijn eigen schuld. Over die 1-uurs race heb ik trouwens wel een uitgesproken mening. Ooit schreef ik:
“Niet dat die race heel spannend zal zijn. De 1-uurs race zal waarschijnlijk weer eens gewonnen worden door iemand die met twee vingers in de neus 1500 megawatt wegtrapt en dat ook nog eens heel makkelijk afgaat omdat ie alleen in z'n carbon onderbroek (kleding is gewicht) in een tot in het extreme gepimpte buikschuivende velomobiel zit." 
Maar wie trappen er eigenlijk die 1500 megawatt met de spreekwoordelijke twee vingers in de neus, al dan niet gestoken in de speciale kledinglijn van Daniel Fenn? Zijn dat de 'usual suspects' of zitten daar elk jaar ook verrassende outsiders bij? Ik heb het opgezocht. Ik bladerde door de resultaten van de 1-uurs race op de Cycle Vision sinds 2003 en zette het die op een rij.

Voor dit overzicht pakte ik telkens de nummers 1 tot en met 5 per jaar. Er zijn nogal wat lieden die meerdere jaren die 1500 megawatt wegtrapten. Heb je één keer gewonnen dan is de kans groot dat je dat nog een keer gaat doen. Kijk maar eens mee:
De top Vijf van de 1-uurs race van Cycle Vision 2003-2015. Hoe donkerder de kleur hoe vaker iemand in dit overzicht staat 
Als de gokkantoren op het Sloterpark straks openen is dit de unieke ‘inside information’ waarmee  je je slag kunt slaan. Met de opbrengst van je gokje kun je daarna die nieuwe superfiets kopen om daar in 2017 de 1-uurs race mee te fietsen én te winnen.

Rest nog de vraag wie uit dit overzicht bezetten straks de eerst vijf plekken in de 1 uurs race 2016? En voor de echte liefhebbers: alle uitslagen ooit


LOL Vision 2016

$
0
0
Het zit er weer op: Cycle Vision 2016 in Amsterdam. En zoveel is al wel duidelijk: volgend jaar op 24 en/of 25 juni ga ik weer zo'n ritje maken. Zelfde bestemming, mogelijk een iets andere route en hopelijk in hetzelfde goede gezelschap. Zoals jullie weten meende ik drie goede redenen te hebben om naar de Cycle Vision af te reizen.

Reden 1: Meet & Greet met andere bloggers, ligfietsers en velomobielrijders
100% geslaagd. Om niet helemaal incognito te zijn had ik mijn @MooiGeel T-shirt aangetrokken. Dat blijkt goed te werken. "Oh ben jij nou Paul van Mooi Geel Is Niet Lelijk? Ik vind jouw blog een beetje vreemd...", kreeg ik van iemand te horen. Mooi al die ontmoetingen met ligfietsers en ander vreemd volk.  Beste ligfietsers ik vond het erg leuk jullie korter of langer te spreken. En dan was er natuurlijk ook nog de social meda meeting, de tweetup om klokslag twaalf in de kantine. Heb ik eindelijk een keer o.a. Belle, Hans en Mick IRL gesproken.

Ik deed helemaal niks op de Cycle Vision: geen baanbewaking, geen kampeerbegeleiding, echt helemaal niks. Toch scoorde ik zo'n mooi shirt. Er zijn nu eenmaal vrijwilligers die hun consumptiebonnen geheel achter het toetsenbord verdienen door er bijvoorbeeld voor te zorgen dat cyclevision.nl online kwam

Reden 2: het mooiste geluid ter wereld horen
Met mijn geluidsfragment van voorbijrazende velomobielen heb ik wel wat losgemaakt. Iemand vertelde me dat ie met de rug naar de baan geprobeerd had te raden welk type velomobiel er langs denderde. En de wedstrijdorganisatie had zelfs het plan opgevat een prijs uit te reiken voor het fraaiste velomobielgeluid op de binnenbaan: "De Gouden Klikoroffel". Helaas moest ik voor dat evenement al weer naar huis. 

Voor velomobielfabrikanten ligt hier dus een nieuwe uitdaging: ontwerp een fiets met een subliem geluidsprofiel. Wij willen de Stradivarius onder de velomobielen!

En weg is de 3- en 6-uursrace. Roffelend en ratelend tegen dat gemene bultje op....

Hier zitten ze nog heel stilletjes in hun fietsen


Reden 3: het vijfjarig jubileum van ligfietsclub LOL
Eigenlijk de belangrijkste reden ;-) De hele Cycle Vision is voor mij vooral een hele goede aanleiding voor een extra lang tochtje met deze ligfietsclub uit Zutphen. LOL bestond die zondag de 3e juli exact vijf jaar en wat is er dan mooier dan een combinatie met de Cycle Vision? Heen reed ik solo en de verwachting was dat Marc en Arjen mij ergens zouden gaan inhalen. 'Eigen tempo rijden'  was voor deze heenrit het motto dus ik maakte me geen illusies dat ik deze heren lang voor kon blijven. Terug zouden we met de hele LOL-colonne in een rustig tempo terugrijden.

De reis heen
Omdat ik extra vroeg wakker werd vertrok ik al om half vijf in de ochtend ;-). Mijn zo opgebouwde 'voorsprong' slonk weer snel toen ik een aantal buien van Bijbelse proporties over mij heen kreeg. In de Veluwse bossen waar het nog schemerde ploeterde ik moeizaam over smalle en modderige fietspaden richting Garderen en Nijkerk. Ondanks mijn deksel was ik tot op navelhoogte nat. Vlak voor Almere Haven dook de fraaie blauwzwarte fietsbolide van Marc achter mij op. Marc liet mij slingerend in zijn luchtverplaatsing achter en ik begon me geestelijk voor te bereiden op Big City Amsterdam.

De Buienradar legde een buientapijt over mijn route.
Rechts in beeld de zondvloed die ik overleefde en links de tijdelijke ;-) opklaring

Na de Nesciobrug rolde ik relaxed door een stad waar echt iedereen nog leek te slapen. Een enkele jogger, een verdwaalde fietser, één tram en bijna geen auto's. Als een echte Amsterdammer reed ik overal door rood! Dat viel dus enorm mee.

Om kwart voor tien, iets vertraagd door een stukje verkeerd rijden, rolde ik het CV-terrein op. Ik schoof mijn fiets aan in het LOL-kampeerhoekje; ik had de eerste 115 kilometers er op zitten. Vier uur later zou de tweede  helft volgen.

Een groot deel van de middag kon je me zo aantreffen.
Heerlijk in het zonnetje in een houding die wel wat lijkt op ligfietsen toch? 
Kletsen en fietsen kijken.  Kun je uren mee bezig zijn
Het kampeerterrein. Ik heb overwogen om één nachtje te gaan kamperen maar een op-en-neertje leek me toch leuker
Jullie moet niet denken dat ik niks met racen heb. Ik heb er zelfs een foto van
Stilleven. Dit zijn dus 'transponders'. Niet in je fiets laten zitten want dat kost je 100 euro.
Die verrekte banaanfietsen. Die rotdingen gaan altijd veel te snel om ze goed op de foto te krijgen!
LOL'ler Casper passeert de finishlijn. Hij deed mee aan de 3-uursrace en een uur later fietste ie alweer met LOL terug naar huis! 
De reis terug
We waren dus met elf man. Stipt om 14.00 uur zette de hele sliert zich in beweging (zie de video Wim Harwig). Dat viel dus niet mee. Met tien velomobielen en één ligfiets door een inmiddels ontwaakt Amsterdam.

We zouden een min of meer rustige 'velomobielvriendelijke' route volgen. Maar met zo'n lange sliert moet elk stoplicht in minimaal drie keer gepasseerd worden.  Elke scherpe bocht leidt tot stilstand en wachten. En dan heb ik het nog niet eens over Questen die een bochtje niet kunnen krijgen. Helemaal niet erg want ik had de hele dag!  Het weer was 's middags fantastisch en de wind werkte ook mee.

Maar eerlijk is eerlijk, ik slaakte een diepe zucht van opluchting toen eindelijk de randmeren in zicht kwamen. Rust en ruimte en 25 kilometer rechtdoor-fietspad. Behalve dan in Almere Haven. Daar zat een bocht in de route. In die bocht zitten 20 cafés en restaurants. Een ideale plek om de innerlijke mens te versterken. In mijn geval met frietjes, een kroket, drie cola en een kop koffie. Calorieën  tellen niet op zo'n dag. 

Ravitaillering in Almere Haven
Samen o.a. zakken drop en winegums, 8 krentenbollen met kaas en pindakaas, minimaal 5 cola's en deze portie patat mét en een kroket kreeg ik méér dan 4000 Kcal binnen. Dat moet je dus niet elke dag doen.

Daarna reden we al snel de bekende Veluwe over en bij Beekbergen sloeg ik af. Dieren was nog maar een ademtocht verderop. Om negen uur duwde ik Strada 94 de garage in. De teller stond op 235. Volgend jaar weer! Dan is Cycle Vision 2017 op 24 en 25 juni en wéér in Amterdam.

Viewing all 499 articles
Browse latest View live