Quantcast
Channel: Mooi Geel Is Niet Lelijk - onderweg met velomobiel Strada 94
Viewing all 499 articles
Browse latest View live
↧

Iets voor het laatst doen...

December 22, 2016, 6:22 am
$
0
0
Het is iets na zessen. Jullie kennen het verhaal wel. Ik fiets langs dat inmiddels wereldberoemde Apeldoornse Kanaal, het is erg donker en ik ga naar mijn werk. Vanochtend regende het behoorlijk en gebruikte ik voor de 7e keer mijn kap. Boeiend ;-). De afgelopen vijf jaar heb ik elk jaar zo'n 7000 woonwerk kilometers gemaakt. Ook dit jaar zal het daar zo ongeveer op uitkomen. Vaste dagen, vaste afstand; dan krijg je dat al snel.

Van november tot en met maart fiets ik 's ochtends in het donker
Het bijzondere van deze dag is echter dat het mijn allerlaatste woonwerk kilometers zijn.  Vanaf morgen fiets ik nooit meer naar Apeldoorn om daar te gaan werken. Ik ga zelfs helemaal niet meer woonwerkfietsen. Paul stopt ermee, hij gaat met 'pensioen'.

Nadat ik nu even een betekenisvolle stilte heb laten vallen door een nieuwe alinea in te voegen, zal ik het verder uitleggen. Zo ingewikkeld is het niet: Anja en ik wilden al lang wat eerder stoppen met werken en op een gegeven moment kwam die mogelijkheid in beeld. Zo is het ongeveer gekomen.

Wat voor MGINL véél belangrijker is, is dat er ineens 7000 kilometers aan fietsbelevenissen en -inspiratie per jaar gaan wegvallen. En dat is niet alles. Als ik niets doe mis ik ook nog eens meer dan zes uur matig ;-) intensief  'sporten' per week. En aangezien ik nog steeds van lekkere dingen hou moet ik een plan bedenken.

Ik zal een heel nieuw ritme van fietsen (want dat wil ik graag blijven doen) moeten vinden. Ik zal de Pé Koomen van de provincie Gelderland moeten worden. Ik heb bewondering voor de grote regelmaat waarmee Pé zijn rondjes door Noord Holland draait.

Ik zal mooie tochten en tochtjes over de Veluwe gaan maken bijvoorbeeld.  Even op en neer naar Dronten om mijn banden op te laten pompen of toch maar weer een stukkie langs dat mooie Apeldoornse Kanaal?

Langs het kanaal fietsen blijft natuurlijk een aantrekkelijke route
Maar zonder het werk als stok achter de deur zal ik toch, zeker de eerste tijd, een drempel moeten nemen. In elk geval wil ik net zoals tot nu toe zeker 200 kilometer per week blijven fietsen. Maar daar heb ik dan ook zeven dagen per week de tijd voor.

'Mooi Geel Is Niet Lelijk' zal met de zelfde regelmaat gevuld blijven worden. Als ik niets meemaak dan verzin ik wel wat. Dat ging me in de afgelopen jaren ook goed af ;-).  Als het goed is merken jullie van dit alles dus helemaal niets...



↧
Search

Opladen voor de OBT2016

December 26, 2016, 4:18 am
$
0
0
Hé zijn jullie al bezig? Met de voorbereidingen voor de 21ste Oliebollentocht? Of ben je zelfs al onderweg? In Huize Mooi Geel begint de oliebollenspanning nu héél langzaam op te lopen. De fiets moet nog gewassen worden, de krentenbollen nog gekocht, de winegums liggen nog in het schap bij Albert Heijn. Dat komt allemaal morgen wel.

Maar voor zo'n op-en-neertje van 225 kilometers moet je jezelf wel voldoende opladen. Dat geldt zeker ook voor alle spulletjes die ik mee ga namen. Het lijkt verdorie wel elk jaar meer te worden. In totaal sleep ik meer dan 50 Gb aan digitale opslagruimte mee; voldoende voor uren video en ontelbare vele foto's. En dan heb ik het nog niet eens over de serieuze verlichting die mee gaat en de navigatie-apparatuur. Plus de back-up voor de energievoorziening.

Het lijkt nu wel of het vooral om al die e-spulletjes gaat in plaats van over een leuk stukkie fietsen. Samen met LOL en 150 andere velonauten. Dat is natuurlijk beslist niet zo ;-).

Tot a.s. woensdag in Dronten.

Opladen!

↧
↧

Een in nevelen gehulde omweg (Oliebollentocht 2016)

December 29, 2016, 4:20 am
$
0
0
Door mijn deelname aan de 21ste Oliebollentocht ben ik tot de ontdekking gekomen dat bijna de hele velomobielwereld op de één of andere manier te weten is gekomen dat ik sinds een tijdje met pensioen ben ;-).  Maar daar leek het woensdagmorgen beslist niet op. De wekker stond gewoon op half zes. Ik had gelijk weer dat vertrouwde 'en nu naar het werk fietsen' gevoel. Ik zou wat later zelfs langs het waterschapskantoor komen, zij het met een enorme omweg.

Die omweg begon met het ophalen van dorpsgenoot Lorenz. Waarna de reis verder ging naar het LOL-meetingpoint bij de Oude IJsselbrug te Zutphen. Daar sloten wij aan bij Nico, Wim R. en Casper. Al bij het uitrijden van Zutphen merkte ik dat de mist bijzonder hardnekkig en ijzig koud was."Ach dat gaat wel over", dacht ik,  "straks breekt de zon wel door..." Toen kwam Deventer in beeld. Bij de spoorbrug kwam Arjen erbij; we waren compleet. Lorenz gaf een rondje oliebollen en we gingen nu echt op pad.

We gingen deelnemen aan een tocht die inmiddels zó bekend is dat er zelfs een traditioneel gefrituurd gistdeeggerecht naar genoemd is.

Iets voor zeven uur: verzamelpunt Zutphen
Kwart voor acht: verzamelpunt Deventer

Kwart over tien was het al toen we, uiteindelijk toch wat laat ;-), de Koperweg inreden. Die bleek geheel geblokkeerd te zijn door een werkelijk enorme hoeveelheid velomobielen. Er moeten daar dus 209 van die banaanfietsen gestaan hebben. Want zoveel zijn er geteld. Een heus wereldrecord!


Hé hallo, jullie gaan toch niet al weg? Kan ik nog even koffiedrinken?
Nee Paul, dit zijn echt de allerlaatsten! Je moet nu weg!

Leuk dacht ik nog, terwijl ik me naar binnen spoedde om wat levensreddend warm zwart vocht te scoren.  Met een diepe zucht ging ik op een van de houten bankjes zitten en nam een slok. Ik had nog maar net één slok genomen of buiten hoorde ik al iemand roepen: "de laatsten moeten nu écht weg hoor...!" Ik rende weer naar buiten, sprong in mijn Strada en kon nog net aansluiten bij de staart van de tocht. Dat was een mooi gezicht: hoe we wel vier-breed over de weg, het fietspad negerend, naar de rand van Dronten fietsten.  En al die auto's er een beetje hulpeloos tussen  ;-).

We waren nog maar net op een beetje op gang toen ik piepjes in het vooronder van de fiets hoorde. De notabene in Dronten nog vervangen, en thuis geheel opgeladen, batterijtjes van mijn Oregon 600 waren door de kou spontaan geïmplodeerd. Met het herbedraden van de hele navigatie raakte ik nog verder achter.

Bij de Roggebotluis, waar korte en lange route zich scheidden, kon ik gelukkig weer aansluiten. Het was een machtig gezicht die enorme rij velomobielen. Alhoewel ik door de mist de voorkant van de rij niet kon zien. Als korte routerijder was het verder simpel: rechtdoor en het water vooral links houden. Dan kwam je bijna vanzelf bij Flevonice.

Oh die eindeloze uitzichten in de polder!
De lange rij voor de korte route bij de Roggebotsluis.
De man met het bordje. Kort rechtsaf, lang linksaf.
Er reden acht QV's mee. Da's meer dan 50% van alle afgeleverde QV's hoorde ik.

Bij het oprijden van het Flevonice terrein werden we nog op een fraai stukje variété getrakteerd. Daniel Fenn reed met zijn prototype DF4 dwars door de berm ("Kuck mal wie einfach das geht!") en liet zich daarbij voortslepen door een piepklein hondje ("Sogar ein Jack Russel kann mit der DF4 30 pro Stunde fahren!").  De hele Oliebollentocht werd dan ook georganiseerd door dat andere bekende velomobielmerk uit Dronten ;-).


'Flevonice buiten
Flevonice binnen

Ik heb m'n fiets maar bij een paar snelle modellen in de buurt gezet. Wellicht dat ie daar nog wat van leert

Binnen was het warm en was er een heel uur lang de gelegenheid om nu echt bij te komen én diverse collega-bloggers en -fietsers te spreken. Daar was ik wel aan toe na 120 kilometers. De korte route terug naar Dronten werd de allerkortste route terug naar Dronten. Niet moeilijk doen gewoon de grote weg blijven volgen. Kwart over twee  kon ik aansluiten bij de heren en dames die zich buiten bij een goed brandende vuurkorf stonden te warmen.

Het grote voordeel van vroeg arriveren was dat er tijd genoeg was om gezellig verder te kletsen en te recupereren voor de lange koude en donkere reis terug. Het nadeel was wel dat het wachten op de soepkar was langer duurde. De soep smaakte er niet minder om.

'Intercitybike' bood een uitgebreid voorzieningenpakket aan. Aan elk detail was gedacht. Hartelijk dank daarvoor!
De heren van de vuurkorf
LOL'ler Nico zoekt altijd het beste plekje voor zijn fiets
Hoera de soepkar
Het typische gebak dat naar deze tocht genoemd is
Hoera de soep!


Met z'n zevenen vertrokken we om half vijf in het laatste licht. Doorploeteren was het, weer dwars de Veluwe over. Dwars door de bossen, waar de duisternis donkerder is dan in de rest van het land.  Bij Vaassen, we stonden bij dat wereldberoemde Apeldoorns Kanaal, verdween de rest in de nevels  richting Deventer en Zutphen.

Wat als een werkdag was begonnen eindigde nu ook weer zo. Met een omweg van uiteindelijk slechts 181 kilometer passeerden Lorenz en ik het waterschapskantoor. Daarna waren het nog maar een schamele 30 kilometers naar Dieren. Vlak voor Dieren werd de mist ondoordringbaar. Voor de 37ste keer die dag zette ik mijn bril weer af. Tweehonderd-en-elf kilometers stonden er uiteindelijk op de teller en het was mooi geweest, heel mooi!

Volgend jaar fiets ik beslist weer mee  met de 22ste editie van de velomobieltocht der tochten. Waar die dan wordt verreden is nog onbekend; dat is nog in nevelen gehuld. Wie weet wordt het weer zo'n woonwerkritje met een omweg?

Wat later volgt nog de traditionele Mooi Geel Oliebollentochtvideo. Als pensionado ben ik namelijk nogal druk ;-).

Update: Het complete OBT2016 Fotoalbum is te bekijken op Flickr of op mijn Facebookpagina












↧

Een goed velomobiel 2017 gewenst!

January 1, 2017, 6:33 am
↧

OBT2016: de video(s)

January 2, 2017, 12:17 am
$
0
0
Het verslag met veel foto's is al eerder gepubliceerd.



Een in elk opzicht eindeloze rij velomobielen. Net voor Flevonice - deel 1

Een in elk opzicht eindeloze rij velomobielen. Net voor Flevonice - deel 2


↧
↧

Voor mijn geschiedenisboekje: 2016

January 5, 2017, 11:36 pm
$
0
0
Het is een traditie, het hoort er elk jaar bij. Nu de Oliebollentochtlawine aan berichten is geluwd, is er tijd om de kilometerstanden van 2016 op te tellen en te verwerken. De resultaten? Die zijn elk jaar zo'n beetje hetzelfde. Ook dit jaar heb ik weer ongeveer 11.000 kilometers weggetrapt in de Strada en op de Snel Explorer.

De drie koningsritten van 2016 waren de tocht naar de Cycle Vision in Amsterdam (235 km) de Oliebollentocht  (211 km), en met Wim het enige ritje naar velomobiel.nl in Dronten (160 km).

De Mega LOL tocht van vorig jaar de LOL 500 was me net iets te ver ;-). Wel maakte ik vorig jaar veel meer LOL kilometers dan in 2015 (vier van mijn acht LOL tochten waren meer dan 100 km).

Op Snel Explorer fietste ik met Anja o.a. een week langs de Ems, en reisde ik een maand door Cuba.

Anja tekende eind vorig jaar op het glas van de achterdeur een heel kersttafereel. Toen de derde van de drie koningen erbij getekend werd zat ie ineens in een heel moderne kameel. Ook oosterse wijzen gaan met hun tijd mee ;-). Vandaag 6 januari 2017 is het dus Drie Koningen.
↧

De verleidingen bij de Smoks (met LOL naar Zelhem)

January 8, 2017, 5:34 am
$
0
0
De wegen waren prima te befietsen
Dominee Olde Riekerink kwam aan het einde van zijn preek. Hij richtte zich op en keek de Lambertikerk van Zelhem in. "Beste gemeente", sprak hij en liet toen een lange stilte vallen. "Als jullie zo aanstonds huiswaarts keren kom dan niet in verleiding en laat je niet op een dwaalspoor brengen. Juist vandaag zal dat extra moeilijk zijn. De verleiding zal groot zijn. En alhoewel het om iets onschuldigs lijkt te gaan, vraag ik jullie toch op het rechte pad te blijven."  De gelovigen keken elkaar vragend aan. Olde Riekerink werd al wat ouder en had tegenwoordig wel vaker dit soort moeilijk te duiden uitspraken.

De kerk ging uit en de meesten liepen van de Burgemeester Rijpstrastraat linksaf de Markt op. En daar gebeurde het toen. Voor Eterij & Tapperij De Smoks stond een hele vloot gekleurde 'voertuigjes'.  En wat de dominee ook gezegd had, de kracht van deze verleiding was té groot. Vooral de mannen werden onweerstaanbaar door deze vreemde fietsen (want dat waren het) aangetrokken. Jopie Rerink, die ooit wielrenner was geweest begon zelfs wat zenuwachtig met zijn oog te trekken. Handen wezen en reikten diep in de voertuigjes tot er binnen bij de Smoks krachtig op het raam getikt werd. Iedereen herinnerde zich ineens weer de woorden van de dominee  en liep schielijk weer verder. Olde Riekerink had alweer gelijk gehad!

Binnen bij de Smoks zat dus een heel gezelschap. Je raadt het al: het was LOL onderweg voor de Nieuwjaarsrit door de Achterhoek. Dertien LOL'lers stelden zich bij de Smoks schaamteloos bloot aan de verleidingen van warme koffie of thee en appelgebak in drie delen. Met of zonder slagroom. Tien velomobielen en drie open ligfietsen waren om een uur of tien vertrokken uit Zutphen. De sneeuw- en ijsgang viel reuze mee en de mist was slechts zeer plaatselijk. Zoals gebruikelijk was het weer een mooie tocht in goed gezelschap.

Het was mijn allereerste velomobieltochtje dit jaar. En dat er nog vele mogen volgen :-).

Dit lijkt 'Siberisch' maar dat was het niet ;-)
Als achterrijder maak je dus meestal dit soort foto's
De winterse Achterhoek
Bij de Smoks, waar de verleidingen groot zijn
Appelgebak in drie delen! En beslist niet slecht.
Zo'n typisch LOL moment. Geen idee wat ze aan het doen zijn maar meestal duurt dit wel even ;-)
Wim (XS) en Marc (DF) aan de staart van het peloton.


↧

Velomobielvrouwen

January 11, 2017, 6:30 am
$
0
0
Ergens in een anonieme kantoortoren in het midden van het land, vind je een deur met het weinig zeggend naambordje "VMV Management". Wat er achter deze deur gebeurt is een goed bewaard geheim.

Makelaar: 
"Ben jij dit op deze foto? Da's toch wel een jaartje of wat geleden? Weet je wat het is met dit soort foto's? Zo schep je natuurlijk hele hoge verwachtingen bij de tegenpartij. Weet je wat we gaan doen? We gaan even een profielschetsje van je maken. Jij wil dus iets anders. Iets snellers begrijp ik?"

Ben jij dit op deze foto? Da's toch wel een jaartje of wat geleden?

Velomobielvrouw:
"Ja ik wil ook wel eens iets eh... snellers."

Makelaar:
"Je hebt er nu één met een groene Mango. Ben je daar ook mee begonnen?"

Velomobielvrouw: 
"Nee ik ben begonnen met een Allewederrijder. Ja, op een oude fiets moet je het leren, hi hi ... Maar die is toen een keer gecrasht en toen ben ik heel snel overgestapt naar een Mangorijder."

Makelaar:
"En die Mangorijder weet nog niet dat jij bij hem weggaat? Dan moeten we dus Sinnerbikes ook een afkoopsom gaan betalen ... En ik neem aan dat je al een soort plaatje in je hoofd hebt?"

Velomobielvrouw:
"Nee, eh, nou eigenlijk niet. Ik wil er natuurlijk niet op achteruit gaan ..."

Makelaar:
"Dan gaan we er eerst maar de kaartenbak erbij pakken. En ik zie gelijk al het gezicht voor mij van een Questrijder in het noorden van het land. Mooie blauwe fiets. Zie ik dat goed?"

Velomobielvrouw:
"Nou ik dacht eigenlijk meer aan iets eh. .. snellers."

Makelaar:
"Nou dan zou je bijvoorbeeld de stap kunnen wagen naar de Achterhoek. Daar heb ik een hele vlotte Questrijder. Rijdt meestal op F-lites en Allmotions. Er schijnt ook een echt snelle DF-rijder vrij te komen, maar dat zou ik nog eens moeten informeren."

Velomobielvrouw:
"Heb je niks snellers?"

Makelaar:
"Nou ik heb wel een carbon XS rijder, zuiden van het land .Mooie zwarte fiets, vrij snel ook. Deelnemer aan diverse één-uurs races tijdens Cycle Visions. Fietste ook op eigen kracht naar diverse Oliebollentochten."

Velomobielvrouw;
"Nee, daar wordt ik niet echt warm van ...."

Makelaar:
"Oh, jij valt niet op zwart? Heb je zelf nog suggesties?"

Velomobielvrouw:
"Nou, ik wil wel er één met gele DF4 XL in race uitvoering."

Makelaar:
"Een XL..?"

Velomobielvrouw:
"Ja groter vind ik gewoon eh .... , weet je wel. Ja, en zo'n man in een gele fiets dat doet wel me wel iets."

Makelaar:
"Zo! Poeh poeh! Van een Mango direct naar een DF4 XL Yellow Racing Edition! Ambitieus hoor! Weet je wat ik doe? Ik zet je achterop een lijstje. Er zijn meerdere gegadigden voor deze positie en dan gooi ik te zijner tijd een balletje op."

Velomobielvrouw:
"...nou ja, zet me er maar op. Je weet nooit."


Toen ik thuis kwam van de Oliebollentocht deed ik na een heerlijke kop maaltijdsoep Anja uitgebreid verslag van de hele dag. Ook dat me opgevallen was dat er best veel vrouwen in velomobielen meereden die dag. Maar er zijn nog véél meer vrouwen die de partner zijn van een velomobielrijder. Velomobielvrouwen dus. Een vrouw die niet zelf velomobielt maar er wel (te) veel over hoort en er soms zelfs een mening over heeft. Toen we daar nog even over filosofeerden herinnerde Anja zich iets over voetbalvrouwen. Dat bleek van de 'Vliegende Panters' te zijn én op Yontube te staan. De hilarische dialoog tussen de makelaar en de voetbalvrouw liet zich moeiteloos aanpassen.



↧
Search

De drempel

January 15, 2017, 2:34 am
$
0
0
Het was maandag 9 januari en de eerste dag van het nieuwe jaar. Ik had mezelf namelijk een beetje voor de gek gehouden. Net als alle vorige jaren had ik twee weken 'kerstvakantie'  genomen. Nu is dat sinds kort eigenlijk onzin, maar een mens houdt zichzelf nu eenmaal graag voor de gek en houdt nóg liever vast aan ingeroeste gewoontes. Zeker als die inhouden dat je twee weken vakantie hebt en dat je dan dus niet hoeft te fietsen ;-).

Tot zover die vakantie. Die was voorbij en ik werd geconfronteerd met mijn goede fietsvoornemens. Ik had met mezelf afgesproken elke week 200 kilometer te gaan fietsen. Dat is iets meer dan wat ik de afgelopen vijf jaar wekelijks aan woon-werk kilometers aflegde maar ik heb dan ook iets meer vrije tijd.

Dat voornemen bleek een onrustig gevoel op te leveren. Mijn fietsschoenen leken wel vastgelijmd te zijn aan de vloer en elk keer als ik ook maar aan fietsen dacht leek het wel of ik met dubbelzijdig klittenband vastgeplakt bleef op de bank. "Och, ik heb nog een hele week...", dacht ik dan, "...die 200 kilometer fiets ik zo bij elkaar."  Ik moest een drempel over. ;-) En dat viel niet mee.

Tot Anja maandagmiddag zei dat ze naar Doesburg wilde fietsen, voor een paar boodschappen en een bezoek aan de bibliotheek. "Als ik nu niet ga, dan ga ik nooit. Ik fiets met haar mee", dacht ik en ik ging. Ik fietste een eenvoudig rondje langs de IJssel via Doesburg en Zutphen en slaakte een zucht van opluchting: de kop van 46 kilometers was er af. Ik kon 't! En wat was dat lekker, zo'n eindje fietsen.

Terwijl de oud-collega's van het waterschap bij een gemaal aan het werk waren had ik alle tijd voor...
...het maken van mooie plaatjes van de omgeving
De volgende dag had ik geluk. Ik moest naar Apeldoorn om daar 's middags officieel afscheid te nemen van al mijn collega's. Tsjakka, weer 60 kilometers erbij! Donderdag volgde nog een rondje van 49 kilometers en afgelopen zaterdag besloot ik van de besneeuwde uiterwaarden van de IJssel te gaan genieten. Dat was mooi en met 30 kilometer kwam ik op 91% van mijn weekdoel uit. Eigenlijk ben ik daar best tevreden mee :-). En vandaag (zondag) neem ik lekker een vrije dag!

Op naar de volgende week!

Winterse uiterwaarden bij Bronkhorst
Zonder plaatje van je fiets
is zo'n blogbericht dus helemaal niets!
Winterse uiterwaarden van de IJssel
Is dit een goedgekeurde selfie?
Vlakbij Dieren liep ik vast. Letterlijk, want alleen door me de pleuris (sorry ;-) te trappen kwam ik hier nog vooruit. Na 200 meter besloot ik om te keren.








↧
↧

Zou het kunnen? Zou ik het wagen?

January 23, 2017, 6:41 am
$
0
0
Jullie kennen mijn niet zo geheime liefde voor ijs en sneeuw, voor code geel in de witte uitvoering! Anja heeft er mee leren leven en in supermilde winters schreef ik mijn frustraties van mij af op dit blog. Zo had ik er geen last meer van maar jullie wel ;-).

De afgelopen twee weken alweer, ben ik eigenlijk een geluksvogel. Er is hier op de Veluwe een stoere laag sneeuw gevallen, plaatselijk wel méér dan 10 cm. En nu in elk geval de nachten koud blijven, blijft dat witte goedje ook nog eens goed liggen. Feest voor Paul, zou je dus denken. Nou dat klopt wel, alhoewel ik er als rondjesrijder tegenwoordig ook wel eens last van heb.

Wandelen kon prima, fietsen wat minder ;-)
Inmiddels is al die sneeuw keihard bevroren


Al die sneeuw gooit op dit moment wel eens roet in het eten en blokkeert routes die ik anders zou willen nemen. Ik heb alle tijd, dus een alternatieve route bedenk ik, in zo'n geval terwijl ik verder fiets. Ondanks deze permanente staat van code geel heb ik de afgelopen dagen toch het gevoel gehad dat ik nog iets, iets essentieels miste aan mijn mooie witte wintergevoel.

Vanochtend reed ik langs het Apeldoorns Kanaal. Ja, dat doe ik nog steeds wel eens ;-). Achter het riet hoorde ik ineens een opvallend geluid. Het leek op het schrapen van metaal op bevroren water. Ritmisch, van één en twee, van één en twee, weerkaatste dat geluid tegen de oever. Verdraaid dacht ik, het lijkt wel of er daar geschaatst wordt! En ja hoor, toen 50 meter verderop de rietkraag verdween zag ik 'm. Met soepele lange slagen, haast zwevend gleed ie over het zwarte ijs.


"Ik heb 't gevoel, of 'k op 't bevroren glas
Cirk'lend, zwevend, zwenkend op kunst'ge wijs,
Met 't buigend bovenlichaam daal en rijs:
'T is in mijn rug, of 'k zelf op schaatsen was."  *)





En toen wist ik dus wat ik nog miste. Ik wilde daar óók zijn, op dat gladde zwarte ijs. In mijn Strada, op spijkerbanden voortglijdend over een eindeloos bevroren kanaal. De Marathon Winterbanden die kleine stukjes ijs opwerpen die glinsteren in de winterzon. Schaatsers die ik passeer in een flits, geen stoplicht of kruising houdt mij tegen. En vlak voor Apeldoorn waar de pret voorbij is, en ik weer terug moet, stop ik bij zo'n gezellig koek en zopie tentje! Heerlijk! Verdorie waarom hadden we dit met Kerst niet?  Ja dát gevoel zou het helemaal af maken.

...Als ik de laatste schaatser passeer denk ik nog heel even "Zou het kunnen? Zou ik het wagen?" 





*) Het gedicht is een deel van het mooiste schaatsgedicht van Johannes der Mouw uit Brahman I
↧

Slim & Snel met een velomobiel (The Making Of)

January 26, 2017, 6:58 am
$
0
0
Wat is er leuker dan een woonwerk ritje op een mooie zonnige winterdag? Het antwoord is simpel. Datzelfde ritje langs dat wonderschone Apeldoornse Kanaal, door die met een dun laagje winterse neerslag bedekte landerijen rond Apeldoorn, naar het waterschap terwijl je daar niet hoeft te werken ;-).

Om half drie had ik namelijk een werkafspraak in Apeldoorn. Eén van mijn oud-collega's had mij eind vorig jaar opgegeven als Fietser van de Maand van het project Slim en Snel. "Ik hoop dat je het leuk vindt?", vertelde hij me nadat hij me al had aangemeld. Nou reken maar, want elke mogelijkheid om mijn mooie gele velomobiel schaamteloos te promoten en voor een cameralens te duwen grijp ik met beide handen aan.
"Slim & Snel’-fietsers laten de auto staan en pakken de fiets naar hun werk. Zo beginnen ze de dag met een frisse start en fit gevoel. Slim & Snel-fietsers verbeteren het milieu, fietsen vlot de files voorbij en komen ontspannen aan op hun bestemming. Fietsen wordt nu nog leuker, doordat ze via de mobiele app sparen voor verschillende cadeautjes en kortingen.  Het project Slim en Snel is onderdeel van Slim Reizen Stedendriehoek, één van de programma’s van Cleantech Regio in het kader van het nationale programma Beter Benutten."
Nu ben ik natuurlijk niet de typische doelgroep van dit project. Ik heb niet eens een auto dus ik kan 'm ook niet laten staan. Maar Slim & Snel was voor mij en een aantal collega's wel een mooi handvat om een paar zaken onder de aandacht van de directie te brengen. Het parkeerterrein bijvoorbeeld, dat stond de afgelopen maanden regelmatig bomvol. Maar zeg nou zelf. Als je drie kilometer van je werk woont dan kom je toch niet met de auto? Diezelfde collega's nemen dan ook nog eens de lift naar de 1e etage :-(. En niet minder belangrijk: door toenemend gebruik waren de voorzieningen voor ons fietsers ook dringend aan een update toe. 

Slim & Snel
Ik was dus Fietser van de Maand. Of beter gezegd, ik word Fietser van de Maand in februari. Bij die bijzondere eer hoort een Fietser van de Maand Videoclip van ongeveer 30 seconden. En daarvoor fietste ik dus woensdag naar Apeldoorn.

Na wat opnames bij het waterschapskantoor gingen we op pad voor mooie plaatjes langs het kanaal en op een paar andere locaties.  Het resultaat laat nog even op zich wachten maar mijn eigen camera draaide natuurlijk mee. Ik ben benieuwd naar mijn '30 seconds of fame'.



↧

Roem, faam en onsterfelijkheid

February 6, 2017, 12:46 am
$
0
0
De zon stond hoog aan de Griekse hemel en brandde genadeloos. Acasius stapte naar voren, rekte zijn arm zo ver mogelijk naar achteren en slingerde zijn speer met enorme kracht weg. Naar het leger van de Perzen. Een man in de voorste rij stortte doorboord ter aarde. En met één stem scandeerde het hele Griekse leger "κῦδος!!! κῦδος!!! κῦδος!!!"  Zo omstreeks die tijd is het dus begonnen met redelijk onschuldige competities.

Heel wat jaren later maakte ik een Strava account aan. Gewoon uit nieuwsgierigheid, om te zien hoe dat nou werkte. Ik had ook al een login voor Garmin Connect. Ridewithgps, Endomondo, MapMyRide, en misschien ook al voor Runtastic en Runkeeper. Eigenlijk best wel een enorm sportieve prestatie voor iemand die vindt dat ie helemaal niets aan sport doet ;-).

Pas toen ik serieus begon te fietsen, op en neer naar Apeldoorn om daar te werken, begon ik regelmatig ritjes op Strava op te slaan. Vooral om voldoende 'big data' te verzamelen om daar later een semi-wetenschappelijk blogberichtje aan te wijden.

En vanaf dat moment kreeg ik er mee te maken: de kudos. Ik had meestal nog maar net op de Opslaan-knop gedrukt of er buitelde al een goedkeurend 'duimpje' over het scherm. "Erg aardig van M., of van R. of van Z.", dacht ik dan, "maar dit woonwerk ritje is écht geen bijzondere prestatie hoor." Binnen een uur had ik dan meestal een keer of vijf roem, faam en onsterfelijkheid verworven met een simpel forensentochtje.
Het woord 'kudos' komt dus van het Griekse κῦδος wat roem of faam betekent, oorspronkelijk op het slagveld. Het dook eind 18e eeuw weer op en werd later op Britse universiteiten gebruikt in de 20'er en 30'er jaren van de vorige eeuw. Meer 
Op een gegeven moment heb ik geprobeerd mijn 'fans' te ontmoedigen. Ik fietste van Dieren naar Apeldoorn en op Strava meldde ik "Woonwerk heen - héél saai". Dat zou ze ze er wel van weerhouden mij met kudos te overladen. In Apeldoorn aangekomen had ik in de kleedruimte nog maar ternauwernood mijn rechterfietsschoen uit of het eerste duimpje was al binnen. Een linkerschoen en een fietsbroek verder en ik zal al op vijf.  Zo snel ging dat en niets hielp ;-). Waarschijnlijk dacht iedereen: "Ach got, moet die arme Paul elke dag van die vreselijke saaie tochtjes maken...en het is ook al prutsweer. Laten we 'm een hart onder de riem steken...."   Zo verzamelde ik in de loop van de tijd meer dan 250 van die bemoedigende Stravaduimpjes. En de teller loopt door.

Dat het verschijnsel kudos belangrijk kan zijn bewijst wel het feit dat Strava er een hele set tips en trucs bij levert 'How to get more kudos'

Kudos komen me meestal vanzelf aanwaaien :-)
Niet alleen blijk ik dus vaste fans te hebben, regelmatig vinden ook volslagen vreemden mijn saaie ritjes ineens een kudos waard. Ze moeten me vast en zeker ergens onderweg gezien hebben en toen enorm onder de indruk zijn geraakt van dat voorbij flitsende mooie geel. Waar had ik al die lof anders aan verdiend?

Een paar dagen geleden nog kreeg ik kudos van ene Natalia. Dat bleek dus iemand uit Hoorn te zijn die haar Strava profiel werkelijk kamerbreed behangt met foto's van een witte hond. Verder blijkt ze vooral hard te lopen en virtueel te fietsen met Zwift. En zo iemand geeft mij kudos?  Een fat finger error?.Ik snap er niks van...of ik moet allerlei stille aanbidsters hebben ;-). Dat zou ik nog wel begrijpen.

Welkom in de wondere wereld van roem, faam, glorie en onsterfelijkheid. Dan was het bij de oude Grieken toch net iets simpeler...
↧

Het 4e voordeel van een velomobielkap

February 9, 2017, 4:19 am
$
0
0
Gisteren keek ik naar buiten en zag dat het koud was. Koud genoeg om weer eens het stof van mijn Sinner velomobielkap te blazen. Het zou voor het eerst zijn dat ik die kap ging gebruiken om het binnen vooral warm in plaats van om het droog te houden.  Kaprijden betekent gelijk ook dat je je winteroutfit kunt aanpassen. Géén extra warm derde shirtje, géén dunne handschoentjes, géén warme pet met kleppen.

Het eerste wat me opviel toen ik door Dieren fietste was het irritante geklepper van het vizier tegen de kaprand. Daar moest ik maar eens wat aan gaan doen. Voor een korte termijn oplossing klemde ik een van mijn dunne handschoentjes, die ik natuurlijk toch wel had meegenomen, tussen vizier en kaprand. Dat werkte wekelijk perfect!

Verder fietste het heerlijk 'warm' alhoewel ik op een gegeven moment toch mijn NVHPV sjalie over mijn oren moest trekken. Een ijzige wind blies door de open oorgaten naar binnen. Ondanks koude oren heeft zo'n kap zeker z'n voordelen. Drie voordelen zijn het meest bekend. Bij regen zit je droog, bij koude heerlijk warm. En als derde meest discutabele voordeel zou je er mogelijk zelfs sneller mee kunnen fietsen. Dat voordeel heb ik nog niet kunnen verzilveren. Ook niet toen ik dat wetenschappelijk onderzocht.

Minder bekend is een vierde voordeel. Dat manifesteert zich vooral op verlaten dijkfietspaden ergens ten noorden van Zutphen. Honderden ganzen zaten daar breed uitgemeten te herkauwen toen ik daar plotseling, werkelijk uit het niets, opdook. Enorme paniek dus. Iedereen die dat kon steeg zo snel mogelijk op. En je weet wat ernstig geschrokken ganzen doen om hun opstijg-gewicht heel snel te verminderen? Juist, inderdaad! Terwijl ik onder een wolk van klapperende vleugels door gleed dacht ik: "Ik ben blij dat ik binnen zit..."  :-).


Holy shit...
Leestip: Het weinig bekende 10e voordeel van een velomobiel
↧
↧

Slim & Snel met een velomobiel (The Movie)

February 15, 2017, 6:11 am
$
0
0
De 'Making of...'  kwam bijna drie weken geleden uitgebreid op dit blog voorbij. Voor het oog van de camera fietste ik mijn vaste woonwerkroute van Apeldoorn naar Dieren. En dat allemaal om het programma Slim en Snel te ondersteunen.

Slim en Snel wil automobilisten in de regio Deventer, Zutphen, Apeldoorn uit de auto op de fiets krijgen. Al was het alleen maar om de filedruk te verminderen ;-).

Samen met collega Guido op de website van Slim en Snel Meer lezen


Het heeft even geduurd maar vanmiddag kreeg ik een berichtje dat ik als Fietser van de Maand online sta. Uiteindelijk zijn er minder dan 50 seconden video overgebleven. De aandachtsboog van de gemiddelde automobilist is blijkbaar niet langer, En dat terwijl ikzelf echt urenlang naar video's met velomobielen erin kan kijken!





Ben jij net zo'n velovideofanaat als ik? Dan is er ook nog een Youtube versie met de 'ruwe beelden'. Met meer Strada, meer mooi, en meer geel! Hieronder...





↧

Als ik naar Dronten ga dan....

February 18, 2017, 3:53 am
$
0
0
Ik ben inmiddels al heel wat keren op en neer gefietst naar Dronten. Eind vorig jaar nog voor die in nevelen gehulde Oliebollentocht. Het is een op-en-neertje van pakweg 160 kilometers. Een leuke afstand maar toch goed te doen. Al die ritten was er, afgezien van die afstand, één constante die met de volgende wiskundige formule eenvoudig weer te geven is:

Statistisch onderbouwd, wetenschappelijk verantwoord

Waarbij de X dan de variabele is. Namelijk hoevéél kilometer Wim en ik in de regen gaan rijden. Natuurlijk had ik 's ochtends al de alwetende Buienradar geïnspecteerd. Die meldde twee  smalle frontjes. Tegen beter weten in ;-) besloot ik te vertrekken. Eerst trapte ik naar Voorst om Wim op te pikken. Casper zou daar ook aansluiten. Die had het snode plan opgevat om zijn Quest met ingelamineerde bakstenen te vervangen door een QuestXS of zelfs een Strada. Hij ging mee om te proefrijden, zei hij.

Terwijl de Buienradar in mijn oor fluisterde dat er niks aan de hand was, was de praktijk onderweg dus anders. Dikke motregen, dunne motregen en zelfs echte regen. Het passeerde in vlagen maar tot en met Dronten voelden we nattigheid. Bleek die eenvoudige regenformule toch weer te kloppen.

Bij velomobiel.nl konden we opwarmen en opdrogen. Ik was daar mei 2016 voor het laatst geweest en had inmiddels een heel lijstje klusjes opgespaard. Allemaal dingen die jullie vast en zeker altijd zelf doen maar waar de twee linker handen van Mooi Geel voor terug schrikken.

De ketting werd ingekort, versnelling iets gefinetuned, mijn eerder vervangen te slappe stoeltje werd ingeruild voor een stijver stoeltje, ik kreeg twee  nieuwe shifters (het rubber van de oude viel er bijna af), mijn freewheel werd nog even schoongemaakt en de remmen kregen een grote beurt. Ik kan er weer maanden tegen!

Win kijkt toe, Theo sleutelt aan mijn Strada, Allert denkt nog dat Casper wel in die oranje XS gaat passen en Casper? Die ziet in een hoekje een mooie Strada staan
Er stonden weer een heleboel QV's. Eigenlijk vind ik ze met twee kleuren het allermooist.
Er in was een makkie, maar er uit?

De sfeer is altijd ontspannen :-)
In de tussentijd was het duidelijk geworden dat Casper niet in een QuestXS ging passen. Te lange benen. Of beter: wel er in maar niet eruit. Slechts met hulp van Allert en Theo kon ie zich ternauwernood uit de oranje demofiets bevrijden. En daarna ging het ineens héél snel. Voor we er erg in hadden fietste hij een rondje met een echt hele mooie gele inruil- Carbon Strada. Om een lang verhaal kort te maken: z'n oude Quest bleef achter en hij fietste weer terug in een fiets die verrassend veel op de mijne lijkt :-). "'T lijkt wel of ik vleugels heb", meldde Casper onderweg. Ja, ja dat typische Strada-gevoel ken ik al vijf jaar.

Wim heeft een lekke band.


Bezoek het toilet bij vm.nl en leer meer over de voordelen van fietsen :-)





↧
Search

Wat kost rijden in een velomobiel?

February 21, 2017, 7:02 am
$
0
0
Het feit dat ik de afgelopen vijf jaar van mijn werkgever een reiskostenvergoeding kreeg heeft me mede over de streep getrokken toen om een velomobiel aan te schaffen. Natuurlijk is al dat fietsplezier  niet in geld uit te drukken maar het helpt wel als je na een aantal jaren de aanschafprijs er weer uit hebt.

Maar als je eenmaal zo'n fiets hebt en je bent, zoals ik, niet héél handig dan komen na verloop van tijd de onderhoudskosten. Daar moest ik aan denken toen ik afgelopen vrijdag, na een LOL-lig retourtje Dronten, de factuur voor de werkzaamheden in mijn e-mail aantrof.

Wat had ik eigenlijk zoal in de afgelopen vijf jaar uitgegeven?  Aan het vervangen van versleten of defecte onderdelen en aan regulier onderhoud. Dat blijkt in totaal zo'n 750 euro te zijn. Banden niet meegerekend, want dat is een van de weinige onderdelen die ik zelf kan vervangen ;-). Voor dat bedrag heb ik een pico bello onderhouden fiets en als bonus levert mij dat één of twee  keer per jaar een leuk ritje naar Dronten op.Wat wil je nog meer!

In onderstaande Stradagraphic kun je zien waar ik mijn geld aan uit gegeven heb. 2014 en 2015 waren 'dure' jaren. Na twee jaar forensen gingen er allerlei zaken kapot of waren versleten. 

Wat kost dat nou per jaar zo'n fiets?



↧

Vier sterren bij een spookhuis

February 24, 2017, 6:50 am
$
0
0
Nu ik niet meer een paar dagen per week forens kan ik gaan en fietsen waar ik wil. Ik heb mijzelf als doel gesteld om 200 kilometer per week weg te trappen. Daardoor ben ik uren buiten én lekker in beweging!  Langs het kanaal fiets ik nog altijd wel eens, maar meestal vertrek ik zonder vast routeplan. Op mijn fietstochtjes laat ik mij vooral leiden door het toeval. Staat het stoplicht voor rechtdoor op rood dan sla ik rechtsaf. Is het fietspad even versperd door een hijskraan? Ik pas gelijk mijn route aan en kom zo telkens op allerlei verrassende weggetjes. 

Vandaag fietste ik bijvoorbeeld Rare Kronkels langs de IJssel. 'T had zo een LOL tochtje kunnen zijn maar dat was het niet. Ik ben namelijk nergens gestopt voor appelgebak met slagroom en koffie.



Waar ik wel speciaal voor stopte was Kasteel Reuversweerd. Als je ergens in Nederland nog de rauwe sporen van de Tweede Wereldoorlog wil zien, dan moet je eens van Brummen naar Zutphen fietsen, over een nieuw dijkfietspad door het buurtschap Cortenoever. De muren van de achtergevel tonen nog de talloze kogelgaten van de Canadese Browning M1919 machinegeweren. Sinds die bloedige gevechten staat het leeg, en het schijnt er te spoken. Een stopje waard dus.

De gehavende achtergevel toont nog de sporen van de gevechten tussen Canadezen en de Duitsers die het pand gebruikten als radiopeilstation. Het is een rijksmonument maar door de boerderij er vlak naast schijnt er niets mee gedaan worden.
Ik maakte een foto en keek nog maar eens naar mijn kilometerteller. Een belangrijk moment kondigde zich daar aan: de teller stond op 39.999 kilometers en jullie weten hoe belangrijk dat is. De glorieuze vierde ster is binnen handbereik!  Maar laat ik eerlijk zijn, die 40.000 kilometer is eigenlijk alleen maar van belang omdat ik dan een foto van mijn kilometerteller kan ( of moet?) maken en er vervolgens weer een stukje over kan schrijven. Maar een schouderklopje heb ik daarmee toch wel verdiend?

Soms moet je jezelf een schouderklopje geven
Bewijs het maar eens? Nou deze foto! Ach jij was toch zo handig met Photoshop?


↧
↧

Misschien wel de mooiste fiets....

February 27, 2017, 5:33 am
$
0
0
Als je in een willekeurig gezelschap van velomobielrijders vraagt wat ze de allermooiste velomobiel vinden, dan krijg je evenveel antwoorden als er fietsers zijn. Het zijn en blijven tenslotte ligfietsers, en die zijn het nu eenmaal niet snel eens als het over (hun) fietsen gaat.

De klassieke lijnen van de Quest, de stoere derrière van de Strada, de Formule 1-look van de DF,  de eigenzinnige voorkant van de QuattroVelo, allemaal hebben ze zo hun fans. Een fiets die in het rijtje van mooiste fietsen beslist ook genoemd gaat worden is de Orca. Het stijlvolle zwart van de onverwoestbare onderkant, de typerende koplampen, het welhaast verplichte Flevodakje. Allemaal dragen ze bij tot een fiets die je al van verre herkent. En als ik eerlijk ben moet ik zeggen dat ik het ook een mooie fiets vind.

Behalve dat de Orca een mooie fiets is, is het misschien ook wel de ideale stadsvelomobiel? Nog een stel ruitenwissers erop en echt iedereen (nee echt iedereen ;-) is dan tevreden.

Ëén ding ontbak nog in het aanbod van de Orca-lijn: opname in de Velomobiel Kleurenconfigurator. Want wees nou eerlijk, als een WAW, een Quest, een Strada, een Mango, een DF en een Quattrovelo in te kleuren zijn dan mag de Orca toch absoluut niet ontbreken? Zeker niet als je een verzoek daartoe krijgt van Mr Orca himself ;-).

Vanaf heden dus beschikbaar. En het mooie is: zelfs die saaie zwarte onderkant kun je nu van een kleur voorzien.


ook de Orca kan nu gratis overgespoten worden!
↧

Overspel voor een spaak

March 3, 2017, 7:28 am
$
0
0
Toen ik 17 februari met Casper en Wim terugfietste hoorde ik het: een mij al te bekend knappend geluid bij het achterwiel. Thuis haalde ik het wieldoekje eraf en zag dat het fout was. Spaak nummer vijf had het tijdelijke met het eeuwige verwisseld. Nu kun je één spaak best missen maar uiteindelijk moet ie wel vervangen worden.  Bij wijze van experiment besloot ik eens niet naar Dronten maar naar ligfietswinkel ACE in Winterswijk te rijden. Ik belde Mark Burgers op en vroeg 'm: "kun jij een spaak in het achterwiel van een Strada vervangen?" Toen Mark die vraag positief beantwoordde spraken we af dat ik vrijdagochtend naar Winterswijk zou fietsen.

Eigenlijk voelde het wat ongemakkelijk aan. Het voelde aan als ontrouw en overspel. Alsof ik de jongens van velomobiel.nl in de steek liet en stiekem vreemd ging ver weg in de Achterhoek ;-). Terwijl het mij toch vooral ging om de afwisseling van een ritje naar het oosten. Maar is die wens tot  afwisseling juist niet de oorzaak van elk 'avontuurtje' ?

De tocht van 55 kilometer naar Winterswijk was heerlijk. Over mooie brede fietspaden en rustige binnendoorweggetjes vlogen de kilometers voorbij. De routeplanner van de Fietsersbond had weer eens puik werk afgeleverd.

Bij ACE (wat staat voor 'Advanced Cycle Engineering') was ik nog nooit geweest. Het is een echte ligfietsenwinkel die bomvol staat met vooral trikes,  Ik werd vriendelijk welkom geheten, kreeg onbeperkt koffie en mijn Strada werd op een Black en Decker Workmate gehesen. Met een dekentje eronder.

Beetje vreemd tussen al die ligfietsen
Oh kijk daar eens rechts: zo'n enge Full Fat Trike. Kun je mee op het strand fietsen, werd mij verteld.
Maar daarna kreeg ik het wel even benauwd. Het achterwiel wilde er niet uit. En omdat er geen echt goede astrekker voor velomobielen aanwezig was sneuvelde bij het losmaken van dat achterwiel een lager. Met gekromde tenen en opborrelend maagzuur zag ik het aan. Sorry, het was niet anders :-(. Ik wilde weg, ik wilde het weer goed maken met Dronten. ;-).

Dat wiel kwam natuurlijk uiteindelijk wél los. De heren van ACE lieten zich niet kennen. De nieuwe spaak werd gemonteerd (1 x 0,70 euro ;-) en alles werd met vakmanschap en passie gepolijst, schoongemaakt en ingevet! En ere wie ere toekomt: toen uiteindelijk mijn Strada weer op z'n pootjes stond bleek de hele fiets minder lawaai te maken en mogelijk zelfs soepeler te draaien. Ik slaakte een zucht van opluchting, maar door al die extra manuren werd het wel een hele dure spaak. Ach je hebt een hobby of niet, dacht ik.

Om het helemaal weer goed te maken had ik op de terugweg heerlijk wind mee. In totaal waren het 108 mooie kilometers die mij ook nog eens een mooi verhaal opleverden.




↧

De Achterkant van LOL

March 6, 2017, 10:08 am
$
0
0
Ben je heerlijk aan het wandelen ergens op de mooie Veluwe, hoor je plotseling achter je een vreemd rommelend geluid en ineens zo'n gemeen snerpend toetertje. Je schrikt je een hoedje en springt de berm in.

Nog wat geschrokken maar ook verbaasd zie je een hele sliert van die banaanfietsen, en ook andere vreemde fietsen, aan je voorbij snellen. T zijn er wel een stuk of tien of meer! "Nou moe, moet dat nou zo nodig", denk je en je wil eigenlijk iets heel lelijks gaan zeggen.

Juist op dát moment is de allerlaatste fietser vlakbij jou in de buurt. Het is een gele fiets en de man die er in zit remt even af. Steekt vriendelijk z'n hand op en zegt met een brede glimlach "Hallo, lekker weertje hè...""Ach, 't zijn eigenlijk best wel aardige mensen, die banaanfietsers", denk je dan ineens een stuk milder.

Wat die man in die laatste gele fiets deed, dat is dus één van de vele belangrijke taken van de Achterkant van LOL. Van de fietsers die helemaal achteraan rijden. De bezemfietsers, de staartrijders, de hekkesluiters, zij die het stoplicht nooit halen. En de 'goodwill' ambassadeurs dus. 

Bij LOL zijn we soms ook heel goed in lekke banden (DF links, Strada rechts) ;-)
Dat ik meestal in die achterhoede fiets bij LOL-tochten weten de meeste lezers wel. Nee, en ik hoef daar dus niet harder te fietsen dan degenen die voorop rijden. Dat komt door mede mijn zeer efficiënte manier van pedaleren. Ik leg het je graag eens uit op voorwaarde dat je een keer meefietst met LOL. Meld je alvast maar aan voor de aprilrit!  

Hoe z'n LOL-tocht verloopt? Nou, fiets dan vijf minuten mee afgelopen zondag 5 maart. We gingen op bezoek bij Marloes en Theo in Koudhoorn. Marloes is een tijd geleden aangereden met haar roeifiets en nog druk bezig met revalideren. LOL ging haar een hart onder de riem steken én haar appelgebak opeten natuurlijk ;-).

De hele heenrit stond de 'action camera' aan en filmde alles wat er vanaf de Achterkant van LOL te zien was.




↧
Viewing all 499 articles
Browse latest View live
Search